„Masz w sobie coś, co możesz pokazać tylko wybranym,
wciąż jest nas zbyt mało, by doprowadzić do zmiany,
lecz każdy z nas ma moc, by zacząć powoli wsączać łzy w serce skały,
aby poruszyć monolit.”

„Zdjęcia Mony, które mu pokazał, głęboko go poruszyły. Znów uprzytomnił sobie, że zbyt łatwo uznaje się ofiarę morderstwa za kolejną pozycję w statystyce, przykleja etykietki „strona pozywająca” i „ofiara.””

„Masz przyjaciół tysiąc – zbyt mało ich będzie. Masz wroga jednego – napotkasz go wszędzie.”

„Twardsza‐ś ty, panno, której łzy me nie złamały,
Nad żelazo, dyjament, twardy dąb i skały.”

„Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
Kropelka żalu, której winien jesteś ty,
Nieprawda, że tak miało być,
Że warto w byle pustkę iść,
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.”

„Kieł, Kieł, Kieł – zamruczałam, zdjęta ucziciem.
– Kocham cię. Taaak cię kooocham. – usiłowałam rozłożyć ręcę, żeby pokazać jak bardzo, ale nie mogłam nimi poruszyć.”

„Najbardziej wyszukany paradoks… o ile odpuścisz sobie wszystko, możesz wszystko mieć. O ile pragniesz mocy, nie możesz jej mieć. Gdy tylko przestaniesz jej chcieć, będziesz miał moc o jakiej ci się nie śniło.”

„Zaniepokoiłem się kiedy odkryłem, że zostałem wybrany przez widzów. Czułem, że każdy czytelnik mógł mieć inną wizję Rhetta Butlera na ekranie i nie wiedziałem jak zadowolić każdego.”

„[Zwierzęta] miały zbyt mało wolnego czasu, aby się zastanawiać nad podobnymi sprawami.”

„(…) każdy pies pragnie mieć własnego pana, którego mógłby kochać całym sercem i strzec przed niebezpieczeństwem.”