„Dziewczyna w oknie, ogień był tuż, tuż!
Na ręce wziąłem ją, skoczyłem w dół…
– Chciałbym to widzieć, jak leciałeś –
Na głowę z łóżka spadłeś, to był tylko sen!”

„Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?”

„z samego rana dobry „esemes” zamiast
śniadania: „miałam zły sen. uważaj na pasach.”
jeszcze przed chwilą, tuż po przebudzeniu
przypomniałem sobie, że za dwa dni
minęłyby trzy lata.
teraz wiem, że nie żyję już nawet
w jej snach.”

„Ale całe życie jest niebezpieczne, a przecież nie pozostajemy w łóżkach przez cały dzień, bojąc się wyjść w obawie, że jakiś samolot może spaść nam na głowę albo ziemia rozstąpi się nam pod nogami.”

„Szczęście jest jak lekkomyślna dziewczyna, która ci w oczy popatrzy, da całusa i leci dalej; nieszczęście jest jak poważna kobieta, która spokojnie siada przy twoim łóżku i – żyje.”

„Podczas konkursu w Wiśle, jak spojrzałem w dół na tłumy, z wrażenia nie mogłem zapiąć butów, tak mi się ręce trzęsły. Teraz nie miałem stresu. Usiadłem na belce, popatrzyłem, pomyślałem co mam zrobić i fruuu. Skoczyłem…”

„Łóżko jest mennicą snów.”

„Spójrz! W kopertę powietrza
wkładam parzenicę serca i nadaję ten list
z wierzchołka najokazalszej jodły. Sikorka
terkocząca jak anielski dzwonek poniesie ją
w ogień zachodu, co buzuje tuż nad urwiskiem horyzontu.”

„Wczoraj skoczyłem, miałem skrzydła jak ptak,
Raz jeden w życiu każdy chyba to czuł.
Ktoś nagle krzyknął: „Tak to każdy by chciał!”
Coś pochwyciło i ściągnęło mnie w dół.”

„Oto dziewiąta rano w Jeleniej Górze, dziewiąty dzień stycznia 2012 r.
Trochę śniegu z deszczem, szarego światła w chybocącym powietrzu.
Wszystko to za oknem w obojętnym śnie bogów i demonów. A tuż
Przede mną, po zwykłej stronie ludzkiej niemocy: na biurku zapalniczka,
Kubek z ciepłą herbatą, popielniczka, mały notes, łyżeczka, telefon.”