„Mam się lekko
biegam od słowa do słowa
jak pies
za oślinionym patykiem
Cisza – cuchnąca starucha
gmera we mnie
brudnym paluchem
chichocze i mlaska bezgłośnie”

„Jak wiatr słowa są lekkie, lecz prawdziwych przyjaciół tak łatwo nie znajdziecie.”

„to znowu ja twój brudny żołnierz
wycieram twarz o włosy twoje
dotykaj mnie najdelikatniej
me brudne słowa w twoich dłoniach”

„Mój dom to słowo, to dobre słowo twe
Mam dom, gdy jesteś, mam dom, gdy jesteś tu”

„Wy, czarni siewcy wojny, mówcie tylko o nienawiści do wszystkiego, co nie jest wasze, mówcie o egoizmie, lecz nigdy nie używajcie słowa „miłość”, ponieważ w waszych ustach to święte słowo miłość staje się brudne.”

„Cisza się skrada pomiędzy palcami i kładzie się
w poprzek, czekając na słowa, które już się wytarły i wsiąkły
pod skórę, jak zimno, które też zawsze przychodzi po wszystkim.”

„Język polski jest przepiękny już w swoich poszczególnych słowach, takich jak tęsknota albo zmierzch. Do dziś słowa polskie przywołują jedne drugie niezatartymi przez czas echami etymologicznymi: słowo modry do dziś się iskrzy rosą, jakby wilgotnością swojej barwy, bo przecież jest związane etymologicznie ze słowem mokry. Świat się rozjarza nad nami słońcem albo wschodzi łuną gwiazd, gdy słyszymy w nim słowo świecić. Słowo błogi jest naprawdę błogie w brzmieniu, a słowo cisza – ciche.”

„I nie mów co mam mówić – i tak cię nie posłucham.
To słownik, w którym nie występuje słowo skrucha.”

„Bo słowo w książce – to tylko słowo,
a słowo w ustach – to czyn, mospanie!”

„Najlepsze słowa to słowa najkrótsze.”