„Gdybyśmy byli tak mądrzy, by wsłuchać się w ciszę! Lecz wciąż jesteśmy ludźmi i nie potrafimy nawet słuchać własnych rozmów.”

„Pamięć jest jak szkło, pomyślała. Ci, którzy odeszli, wciąż są widoczni, całkiem z bliska. Ale nie możemy się nawzajem dosięgnąć. Śmierć jest niema. Zabrania rozmowy, dopuszcza wyłącznie ciszę.”

„i słuchamy Pucciniego z szafy grającej
i odwracamy od siebie wzrok
jak gdybyśmy nie znali muzyki
jak gdybyśmy nie znali melodii”

„Odejdźmy od zgiełku i tam, w tej ciszy, słuchajmy głosu, który mówi w nas samych.”

„Głośniej niźli w rozmowach, Bóg przemawia w ciszy,
I kto w sercu ucichnie, zaraz go usłyszy.”

„Prawie w ogóle nie słucham muzyki, a już na pewno nie opery. Delektuję się ciszą.”

„Pamięć tak rozpaczliwie stara się nas opuścić. Pamięć wie, że nie jesteśmy w stanie znieść jej towarzystwa. Pamięć potrafi zrobić z nas skończonych głupców. Posłuchaj tylko starych śmiertelników, którym nie pozostało nic prócz wspomnień z dzieciństwa. Jakże często mylą tych, co są obok nich, z ludźmi, którzy od dawna już nie żyją, a w dodatku nikt ich nie słucha.”

„Gdy rada głupca jest dobra, to mądry człowiek jej słucha.”

„Szczęśliwe małżeństwo – to długa rozmowa, która wciąż wydaje się za krótka.”

„Nędzne moje słowa
Ale one echem się odbijają od was i rosną
Waszą powagą – powagą nie tego
Kto mówi, a tego kto słucha.
(…)
Głupio mówię
Ale wy mądrze mnie słuchacie, i dlatego
Mądry się staję.”