„Piszę co czuję i nigdy nie martwię się cudzymi opiniami. Ubieram się tak, jak chcę, zachowuję się tak, jak chcę i śpiewam to, co chcę.”

„Nie wiedzieli, czy potrafię albo chcę pisać piosenki. Zaczęli więc wciskać mi cudze piosenki, których nie mogłam jednak śpiewać. Powiedziałam „Nieważne, jak dobre są tamte piosenki, ale ja chcę pisać swoje.””

„Nic nie chcieć dowodzić. Przed zdumionymi oczyma rozpostrzeć obraz świata. Tak chcę pisać. To niech będzie moja dewiza przed rozpoczęciem drugiego tomu. Już się teraz nie martwię, że nie mam żadnej idei.”

„Z jednej strony czuję się romantykiem, a z drugiej - nie chcę nim być. To ma swoje plusy i minusy. Kiedyś pisałem wiersze, teraz zwyczajnie mi się nie chce. Chcę się skupić na tym, co mnie cieszy.”

„Nigdy nie próbowałam udawać kogoś innego. Nie śpiewałam jazzu czy klasycznych piosenek. Cały czas śpiewałam rock and rolla, rhythm and bluesa i bluesa. Chciałam jedynie, podobnie jak wcześniej, gdy jeszcze byłam z Ikiem, aby moje koncerty były bardziej twórcze. Chciałam śpiewać ballady. Zawsze chciałam pokazać ludziom, że umiem śpiewać.”

„Jeśli piszę wiersz, czuje się poetą. Jeśli ubieram go w dźwięki – jestem muzykiem. Może jedynie najlepiej czuję się w satyrze politycznej, bo robię to od wielu lat i wiem, że robię to dobrze. Na pewno jednak nie chcę być zaszeregowany w jakąkolwiek ramę. Po prostu prowadzę firmę o nazwie Krzysztof Daukszewicz.”

„Nie piszę, bo tak, jak chcę, nie mogę, a tak, jak mogę, nie chcę.”

„Wszystko co chcę powiedzieć zawarte jest w muzyce. Jeśli chcę coś powiedzieć, to piszę piosenkę.”

„Chcę namalować sposób w jaki śpiewa ptak.”

„Chciałbym, żeby niebo nie umiało pisać!”