„No cóż, wszystkie te mitologiczne bzdury nadają się dla mężczyzn wrażliwych; oni może ich potrzebują.”

„Jesteś dobrym, wrażliwym człowiekiem. I nie ma w tym nic złego: mężczyzna nie musi się wstydzić swojej dobroci.”

„I cóż w tym złego, jeśli mężczyzna kładzie się na kobiecie?”

„Potrzebuję mężczyzny silniejszego od siebie, potrzebuję kogoś, kto siłą rzuci mnie na kolana.”

„Cóż owcom z tego, że nikt nie ogranicza ich wolności słowa? Wciąż tylko beczą. Gdy pozwolicie mówić, co zechce, komuś, kto w głębi duszy jest mahometaninem, żydem czy chrześcijaninem – to będzie on wyłącznie plótł bzdury.”

„W Europie wszyscy powiedzieliby „Cóż, oni chcą wycisnąć cię jak cytrynę.” Cóż, zgadza się! Ale, wiecie, mam sok, więc czemu nie?”

„Odeszła do innego mężczyzny. I chwała, bo i cóż może mnie obchodzić nieszczęście faceta, którego nie znam.”

„Przypuszczam, że za dużo było tego wszystkiego dla jej przenikliwie wrażliwego umysłu. Dla niej lepiej, że odpoczywa w spokoju.”

„Po Bogu niewiasta jest pierwszym celem miłości męża i gdyby nie ona, to cóż by mężczyznę do życia przywiązywało?”

„Cóż mi pozostało po tych wszystkich, których kiedyś kochałem?”