„Co ja mam z tobą zrobić? – zapytał.
– Kochaj mnie… – uśmiechnęła się do niego.”

„Kiedy nie wiesz co zrobić – uśmiechnij się.”

„Licencjat z informatyki zrobiłem wieczorowo, ostatkiem sił. Nawet nie odebrałem dyplomu, ale żaden inwestor nie zapytał mnie, jakie mam wykształcenie, tylko jakie mam doświadczenie.”

„Kocham siebie bardziej niż ciebie.
Wiem, że to złe, ale co powinienem zrobić?”

„Ale z miłości robi się rzeczy, których inaczej by się nie zrobiło. (…). Kiedy kochasz, ten drugi człowiek jest dla ciebie ważniejszy niż ty sama.”

„Nie chlubą jest uciec przed śmiercią, lecz uśmiechnąć się gdy i ona się do ciebie uśmiecha.”

„W trakcie spotkania z francuskimi czytelnikami, pewna starsza uśmiechnięta pani zapytała mnie, dlaczego moje pisanie jest takie pessimiste.”

„Ktoś tam mijając nas rzuca nieprzyjemną uwagę… ty śpieszysz się… odchodzisz… lecz uśmiechnij się, uśmiechnij się szeroko. Jeśli ten uśmiech jest szczery, radosny – i tamten uśmiechnie się także, a cały incydent skończy się spokojnie. Spróbuj!”

„Dlaczego oni umarli? – zapytał Edwinę któregoś dnia.
– Bo Pan Bóg tak bardzo ich kochał, że chciał ich mieć blisko siebie – odpowiedziała. Teddy pokiwał ze zrozumieniem główką, po czym spojrzał na nią zaniepokojony,
– Czy on ciebie też kocha?
– Nie aż tak bardzo, kochanie.
– To dobrze.”

„Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi;
Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę
I duszę pełną o niego mam trwogi
I myśli moje już tam, w jego progi
Lecą stęsknione…”