„Zawsze rozumie się tylko z zewnątrz. Między obserwatorem a tym, co jest obserwowane, konieczny jest pewien dystans i nigdy nie będziemy mogli być etnografami naszego własnego plemienia.”

„Byliśmy wtedy wojownikami, a nasze plemię było silne jak rzeka.”

„Lubię anonimowość, wolę być na peryferiach, obserwować z zewnątrz, być cudzoziemcem, protestantem w katolickim kraju. Gdy grałem w M jak miłość, byłem w oku cyklonu, byłem tym, którego się obserwuje.”

„A czyje ono? Nasze czy nie nasze? Niech o tym myśli taki, co nie rozumie, że ino dusza jest nasza własna, a wszystko inne – dzierżawne i czasowe!”

„W świecie od zawsze jest pewna ilość magii. Granice między naszym światem a innymi światami zmieniały się w zależności od epoki.”

„A może nikt nie rozumie własnej twarzy?”

„Dzieci są istotami, które w sobie, we właściwy sposób obserwują świat i przyjmują to, co ze sobą niesie.(…) Dzieci nie należą do jakiegoś plemienia nie z tego świata, ale są naszymi kompanami doświadczającymi tej samej rzeczywistości.”

„Kapłan, pośrednik między Bogiem a ludźmi musi zawsze i ciągle stać przed obliczem Boga. Trzeba więc koniecznie pracować nad tym, aby chodzić w obecności Jego.”

„Istnieją pomysły obsesyjne, nie ma nigdy naszych własnych, a książki rozmawiają między sobą i prawdziwe śledztwo policyjne powinno wykazać, że winowajcami jesteśmy my.”

„Obserwując Trójmiejską Scenę Alternatywną z pewnego dystansu, byłem zafascynowany złożonością, barwnością i poetyckością piosenek jej kapel, ogólnym klimatem rodzącej się kultowości. Tam nie było jeszcze narkotyków, to były czyste wizje i marzenia. Remedium na dookolną szarość rażąco brzydkiej Polski lat osiemdziesiątych.”