„Ukaż swą urodę, co jak ogień skrzypiec brzmi.
Przetańcz moją rozpacz, ukojenie ześlij mi.
Niczym ptak oliwną mą gałązkę nieś.
Tańczmy po miłości kres.
Tańczmy po miłości kres.”

„Ludzkość musi położyć kres wojnie, bo inaczej wojna położy kres ludzkości.”

„I kres ma jeszcze margines.”

„Do zwycięstwa aż po kres!”

„Pijcie zdrowie kościotrupów,
Weselne ognie zatlijcie,
A w koło ognistych słupów
Śpiewajcie, tańczcie i pijcie!”

„Oto nadchodzi kres zła i zniszczenia!”

„Pytała się ludzka tęsknica
kędy jej kres?”

„Polska to obwarzanek: Kresy urodzajne, centrum – nic.”

„Kres to poetyckie, nieokreślone słowo, niech ktoś spróbuje dobrze wytłumaczyć, co to jest kres? I „Poczucie” – ogólnikowe, bezczasowe. Żyjemy w czasoprzestrzeni, więc słowa, które są bezczasowe i nieokreślone z miejsca podejrzewamy o to, że mało znaczą, nawet przy sugerowanej podwójnej głębi znaczenia. „Kres” nie zaczyna się i nie kończy. A koniec to przecież w życiu absurdalna oczywistość, niepojęty konkret. Kres ma go tylko rozmyć.”

„Łzy nie gaszą ognia miłości.”