„Nawet własny ból nie jest tak ciężki jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.”

„Ból własnego nieistnienia.”

„Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.”

„Ból przyćmił strach, a ciemność uśmierzyła ból.”

„Stracić kogoś kochanego to zmienić swoje życie na zawsze. Nie przeżyjesz tego, bo „to” jest osobą, którą kochasz. Ból przemija, spotykasz nowych ludzi, ale pustka nigdy się nie wypełnia. Jakżeby mogła? Śmierć nie osłabia wyjątkowości kogoś, kto znaczył aż tyle, aby go opłakiwać.”

„Ból się uspokoi i przejdzie.”

„Praca uodparnia na ból.”

„Nie ma śmiertelnika, którego nie dotknąłby ból.”

„Ból oczyszcza dusze.”

„Niewypowiedziany ból, wstrząsająca rozpacz, diabelska wściekłość i ten obłok smutku ciągle zasnuwający myśli, przeobrażający się stopniowo w rodzaj żałoby, jak gdyby człowiek opłakiwał śmierć kogoś bliskiego.”