„Milczenia nigdy nie będziesz żałował; nadmiaru mowy – często.”

„Co mnie twój kościół, twój papież! Milcz biskupie! Dosyć tej mowy zuchwałej! Ja z Rzymu odbierać nie chcę i słuchać rozkazów! Ja mam innego Pana ponad sobą, który nie siedzi na rzymskiej stolicy, I przed nim tylko będę odpowiadał!”

„Czym nasze życie byłoby bez mowy.
Milczeniem bytu. Szumem drzewa.
Kwiat też ma własny język, bardziej kolorowy
Ptak – gdy chce mówić – śpiewa. Ze słów najbardziej lubię moje słuszne ale
I gorzki protest, na jaki mnie stać.
Uszanowanie słowu należy się stale
Choć milczenie też ważne – i trzeba je znać.”

„Milczenie – przyjaciel, który nigdy nie zdradza.”

„Słowa bywają śmieszne. Milczenie – nigdy.”

„Kocha się z nadmiaru siły, z nadmiaru energii.”

„Jeżeli nie będziesz umiał milczeć,
nie będziesz umiał usłyszeć tego, co przemilczane.”

„Nadmiar smutku się śmieje. Nadmiar radości płacze.”

„I żałuję jedynie tego, że nie byłam wystarczająco twarda, że mój gniew złagodziłam refleksją. Nazbyt wielu jest tych, którzy milczą. Którzy myślą tak samo jak ja, ale boją się mówić to, co mówię ja. Którzy dla własnej korzyści albo z tchórzostwa udają Greka, udają, że nie widzą tego, co dostrzegam ja. Tak, że ich milczenie jest tym samym milczeniem, ich strach tym samym strachem, ich przebiegłość tą samą przebiegłością, z jakimi w latach dwudziestych, a potem w latach trzydziestych dwudziestego wieku ich dziadkowie powitali faszyzm, narodowy socjalizm i bolszewizm.”

„O, gdybyś milczał! Byłbyś nadal filozofem.”