„Niby wierzyłam w sukces, ale jednocześnie chodziłam do kościoła i chciałam przekupić Boga.”

„Więcej jest tych, którzy chodzą do Kościoła, niż tych, którzy chcą do niego chodzić.”

„Nie muszę chodzić do kościoła, by poczuć Boga i jego dobroć.”

„Ona wierzy w Boga z powodu swoich defektów i wie o tym. Gdyby nie miała defektów, to by nie wierzyła. Ona wierzy w Boga, ale jednocześnie wie o tym, że Bóg to jedynie plaster na jej psychofizyczne defekty.”

„Dajcie mi jakiś niezbity dowód na istnienie Boga, bogów, a uwierzę, ale i tak nie będę chodził do kościoła.”

„Zawsze namawiam młodych ludzi, którzy są ze mną od wielu lat, że jeżeli wierzą że jestem dla nich przykładem to ja chciałabym wierzyć, że jestem przykładem nie tylko tego, że marzenia się spełniają ale też tego, że praca przynosi sukces.”

„Wierzymy w Kościół Święty, który naprawdę jest katolicki. Heretycy i schizmatycy też nazywają swoje zgromadzenia kościołami. Ale heretycy naruszają wiarę przez fałszywe myślenie, a schizmatycy oddzielają się od miłości braterskiej przez niegodziwe waśnie, chociaż wierzą oni w to, w co i my wierzymy. Z tej przyczyny ani heretycy nie należą do Kościoła katolickiego, który miłuje Boga, ani schizmatycy, ponieważ Kościół miłuje bliźniego.”

„Nie będzie miał Boga za Ojca ten, kto nie chciałby mieć Kościoła za matkę.”

„Od dawna nie chodzę już do kościoła, ale chyba jeszcze wierzę w Boga, tylko nie wiem, w którego… katolickiego, islamskiego czy buddyjskiego?”

„Nie chciałem chodzić na msze do ich kaplicy, ale była tak paskudna, że przeorowi powiedziałem: „Jak Bóg może w takim paskudztwie zamieszkać?”. On: „Bóg jest wszędzie”. A ja: „Tu może małym palcem dotknął, a w kościele Mariackim obiema rękami, nogami i wszystkim”. Najchętniej na mszę wybierałem kościół św. Anny, ze względów towarzyskich, bo tam chodziło ziemiaństwo krakowskie, a w Mariackim był cudowny nastrój.”