„Czymkolwiek się rozum twój uwichła, tak iż prawdy jaśnie obaczyć nie możesz, omamienia się tam obawiaj i niczemu nie wierz, jedno co jasną i jawną prawdą być wyrozumiesz.
Wiara prawdziwa jest istota rzeczy spodziewanych i ukazanie niewidomych, a ta jest, gdy tak wierzysz, jako się w sobie rzeczy mają. Ale jeśli ludzkimi wymysły omamiony sam nie wiesz, co wierzysz, i nie tak jest, jako wierzysz, fantasmę masz rzeczy zmyślonych, nie istotę spodziewanych ani ukazanie niewidomych.”

„Zawsze i wszędzie są sprawy, rzeczy, zjawiska czy istoty, które trzeba rozumieć – i takie, w które wystarczy wierzyć.”

„Dopiero kiedy człowiek jest stary, zaczynają dziać się rzeczy przyszłe, stąd też potrafimy wierzyć w rzeczy, w które dawniej wątpiliśmy, a nawet nie wierząc, że tak mogło być, wierzymy, że tak będzie.”

„Są rzeczy, w które trzeba wierzyć, by je zobaczyć.”

„Mój ogródek jest jak wiara – to podstawa rzeczy spodziewanych.”

„Nie wierzcie djabłu, bo on was i mnie oszukuje. W dziełach Boskich nie bądźmy ciekawi, nie potrzebujemy koniecznie widzieć na własne oczy rzeczy utajonych i nie szukajmy ich, ale wierzmy, ale wierzmy w prawdy niedostępne.”

„Wszyscy robią rzeczy podobne i wierzą, że te rzeczy przepadną wśród miliona innych niemal identycznych.”

„Istoty ludzkie wiedzą mnóstwo rzeczy, z których część jest prawdziwa, i stosują je.
Kiedy podobają nam się rezultaty, nazywamy to mądrością.”

„Dźwigam brzemię największego nieszczęścia, jakie może spaść na ludzką istotę (…) Przestałem wierzyć.”

„Komu wierzyć, a komu nie wierzyć, jeżeli ludzie ciemni opowiadają rzeczy nieprawdopodobne, a ludzie światli tak się zachowują, jak gdyby się zabezpieczali przeciwko zdarzeniom nieprawdopodobnym?”