„Niestety, wiek ma swoje prawa. Kiedyś nadchodzi moment, że trzeba zejść z desek. Granie w teatrze w tym wieku to dość ryzykowne wyzwanie. Moi rówieśnicy: Bernard Ładysz, Zygmunt Kęstowicz czy Igor Śmiałowski, już od lat nie pokazują się na scenie. Kiedy powiedziałem kolegom, m. in. Staszkowi Mikulskiemu, że znów będę grał w teatrze, wszyscy uznali mnie za wariata. Sam czuję się trochę jak desperat, ale może dobrnę do szczęśliwego końca. Zobaczymy.”

— Emil Karewicz

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 12 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zegnams.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

wariaci , wiek , prawo , scena , uznanie , wyzwanie , grać , powiedzieć , kieliszek , zobaczenie , rówieśnik , chodzić , moment , magazyn , teatr

Emil Karewicz 7

aktor polski 1923

Podobne cytaty

„Granie w teatrze jest najtrudniejsze. Trzeba przez dwie, czasami trzy godziny utrzymać publiczność w napięciu. Gdy gram w filmie, często powtarzamy sceny, ujęcia, mamy możliwość poprawienia się. W teatrze, na scenie, już nic nie poprawię. Jeżeli gram źle, to publiczność to zobaczy. Poprawić będę się mógł dopiero podczas następnego przedstawienia.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005

„Jak się wyrasta w czymś, co ma się na co dzień, to się tego kompletnie nie dostrzega. Ja wzrastałem w teatrze. Rodzice, gdy nie mieli co ze mną zrobić, to zabierali mnie do teatru. Pamiętam, jak przez mgłę, że spałem w położonej tuż przy scenie loży, w Teatrze Śląskim. Ojciec grał. Przebudziłem się, podniosłem, zobaczyłem go i znów się położyłem, bo nic widocznie mnie w tym widoku nie zdziwiło, a potem zasnąłem na powrót.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

„Pamiętam (…), jak kiedyś tuż przed rozpoczęciem, gdy byłem już gotowy do wyjścia na scenę, przyszedł organizator widowni i powiedział: „Dzisiaj nie gramy, nie ma publiczności”. To było straszne! Byłem również z tym przedstawieniem na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Całe jury było z Warszawy i bardzo się dziwiło, że ktoś z „prowincji” ośmielił się grać to, co w stolicy gra sam Mistrz Łomnicki – nawiasem mówiąc – mój ulubiony aktor. Na toruńskim festiwalu panowała moda na teatr ubogi i nasze przedstawienie w tej konwencji się nie zmieściło.”

Zdzisław Kuźniar (1931) polski aktor

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Brakowało mi czasu na sen, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 240, 14 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/125452.html?josso_assertion_id=F0CD92D47E085959

„Aktorstwo dnia codziennego tym się różni od aktorstwa w teatrze, że wszyscy grają przed wszystkimi i wiedzą nawzajem o sobie, że grają.”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

„Lubię grać mocne, złożone postaci. Ale mam też za sobą role, na scenie i w teatrze telewizji, które są diametralnie inne – wcale nie „czarne”. Tak naprawdę, czuję się aktorem komediowym.”

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

„Epoka mojego teatru odchodzi. Oglądam wiele przedstawień i nie czuję z nimi więzi, a już aktorskiej – to w ogóle. Nie mógłbym w nich grać. (…) wyzywająco plakatowa prezentacja problemów nie jest dla mnie żadnym wyzwaniem. Ekshibicjonizm też mi nie odpowiada.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: Jacek Cieślak, Już ludzie na mnie psy wieszają, „Rzeczpospolita” nr 87 online, 14 kwietnia 2011 http://www.rp.pl/artykul/9131,642592-Juz-ludzie-na-mnie-psy-wieszaja.html

„To nie jest tak, że nie grałem w serialach. Grałem. Między innymi w Glinie Władysława Pasikowskiego, ale to faktycznie zupełnie inna produkcja niż „M jak miłość”. Mało tego, otrzymywałem propozycje ogromnych ról w innych serialach. Kiedyś z nich rezygnowałem. Także ze względu na pewne zakazy. Mówiono mi, że jeśli pracuję w teatrze, nie podołam dodatkowym wyzwaniom. Dawano mi do zrozumienia, że albo to, albo to. Teraz pomyślałem, że jestem od tego, żeby panować nad sobą i wiedzieć, co jest dla mnie dobre, a co złe.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Zły, czy dobry? – wywiad z Mariuszem Bonaszewskim, 29 grudnia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6663/Zly-czy-dobry-wywiad-z-Mariuszem-Bonaszewskim.html

„Mam grać tylko w sztukach teatralnych i filmach fabularnych?! W tym kraju? Przecież nadal produkuje się tak niewiele filmów! Tu nie można funkcjonować bez serialu. Spójrzmy prawdzie w oczy – tylu moich zawodowych kolegów zaklinało, że nie będą grać w serialach, reklamach i co? I grają. Nie wszyscy, ale większość. Bodaj wszyscy najważniejsi aktorzy z elitarnego teatru Warlikowskiego grają lub grali w serialach. Aktorzy Teatru Narodowego grają w serialach. Profesorowie Szkół Teatralnych grają w serialach. Więc o czym my mówimy?! W zasadzie wszyscy aktorzy są, byli, lub będą aktorami serialowymi. Skończmy z tym szufladkowaniem! W tym kraju nie ma tylu propozycji, żeby aktor mógł sobie wybierać. Taki status mają nieliczni. Chyba, że ma na przykład zaplecze finansowe w postaci rodziny. Więc zerwijmy z krzywdzącą opinią, że aktor serialowy, to zły aktor. Albo, że z teatru da się wyżyć. Ci, którzy tkwią w teatrze robią to z heroizmu. Chociaż ja zawsze się wtedy uśmiecham i mówię, że pewnie nie otrzymali wystarczająco intratnej propozycji telewizyjnej. Dlaczego my wciąż się zakłamujemy?!”

Joanna Koroniewska (1978) polska aktorka

Źródło: „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/joanna-koroniewska-drapiezna-i-niebezpieczna.html?page=2

„Dźwignąć teatr, gdzie będzie można grać w nim po polsku, o ile się da, grając powiedzieć, co trzeba i kiedy trzeba, a pamiętać zawsze, że się wyszło z Warszawy i do Warszawy godzi się powrócić.”

Wojciech Bogusławski (1757–1829) polski aktor, śpiewak operowy, reżyser, pisarz, dramatopisarz, tłumacz

motto życiowe.
Źródło: Z. Krawczykowski, Wojciech Bogusławski, Warszawa 1954

„Gram, bo tylko scena daje mi możliwość wyrzucenia z siebie tego, co we mnie głęboko tkwi. Wiem, że to zabrzmiało patetycznie, ale tak jest. Po prostu kocham teatr.”

Marek Kałużyński (1975)

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 2 maja 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mkaluzynski.htm

Tematy

Emil Karewicz 7

Podobne cytaty

Pokrewne tematy