„Nie przyjmę żadnej pensji. Jestem dość młoda, by zapracować na siebie i na dzieci.”

„Jak ja byłam młoda, to nigdy nie myślałam, że ja będę miała dzieci, nie lubiłam nawet dzieci.”

„To była wielka miłość, która trafiła w równym stopniu mnie i jego. Musieliśmy być razem i koniec. Nie było żadnych pytań, czy ja jestem za młoda, a on za stary, czy pasujemy do siebie, jaką mamy przeszłość. A przecież przeciwko nam było wszystko. Koledzy w teatrze, bo Krzysztof był żonaty, a ja miałam męża. Rodzice byli zgorszeni i przerażeni związkiem z ich kolegą, który już miał kilka żon i dzieci. I ja się im nie dziwię. Była młoda i bezdzietna, dzieliło nas z Krzysztofem 26 lat, ale nikt nie był mi w stanie odradzić tego związku – ani matka, ani ksiądz, ani przyjaciółka czy dyrektor teatru. Absolutnie nikt. Nigdy tego nie żałowaliśmy.”

„Inni politycy dla pensji poselskiej zrobią wszystko. Mnie ona nie jest potrzeba. Dzięki gospodarstwu jestem niezależny.”

„Ja jestem człowiekiem rodzinnym. Kocham moją rodzinę. Moja rodzina to podstawa mojego społeczeństwa. Mówi się, że jestem dziwakiem, odmieńcem, ale żadne z moich dzieci nie bierze narkotyków, żadne nie było aresztowane przez policję, żadne nie popełniało samobójstwa, nie uciekało z domu… Ilu z tych konserwatywnych rodziców może tak powiedzieć o swoich dzieciach?”

„Żadnemu psychoanalitykowi nie pozwoliłabym wykonać nad sobą pracy, która uwolniłaby mnie od patrzenia na świat z naiwnością dziecka. To daje poczucie wolności.”

„W życiu niewiasty rozróżnić można siedem okresów: niemowlę, dziewczynka, dziewczyna, młoda kobieta, młoda kobieta, młoda kobieta i młoda kobieta.”

„Zebrani ponownie zniechęcili jakiegoś entuzjastę. Młoda kobieta, dość ładna, lecz niechlujna i nieźle trzepnięta przez altruizm, oświadczyła, że przyjmie do siebie co najmniej dwudziestu uchodźców.
Ktoś wstał i powiedział jej, że przecież prowadziła swój dom tak nieudolnie, że jej własne dzieci poszły mieszkać z innymi krewnymi.
Inna osoba wytknęła jej roztargnienie, mówiąc, że gdyby nie sąsiedzi, jej pies zdechłby z głodu, a poza tym trzy razy omal nie spaliła domu.”

„Trzeba im podnieść pensje, bez wątpienia!”

„Musi być do wyboru,
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.
To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,
Czarne, wesołe, bez powodu pełne łez
Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.
Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspersa i pisma kobiece.
Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most.
Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.
Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem,
własne pieniądze na podróż daleką i długą,
tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.
Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha albo się uparła.
Na dobre, na niedobre i na litość boską.”