„Niskie słońca chodzą moją doliną.
Sennym trawom wydłużają cienie.
Cienie, ach! Właśnie. Ustalmy
coś wreszcie, gdy tak równo
obok siebie
leżą.
I żaden
nie wywyższa się ponad inny.”

„Człowiek zawsze zostawia ślady.
Żaden człowiek nie jest też bez cienia…”

„Mężczyzna, jak skowronek, śpiewa w blasku słońca. Kobieta, jak słowik, śpiewa w cieniu.”

„Zazdrość jest jak cień, który chodzi zawsze za cnotą i bogactwem.”

„Nadchodzące wypadki rzucają cień przed sobą.”

„tylko taki kąt,
mały kąt mi wskaż,
gdzie twój słychać śmiech,
widać twoją twarz,
chcę gdy słońca krąg
wzejdzie – być co dnia
cieniem twoich rąk,
cieniem twego psa
nie opuszczaj mnie”

„Przez korony drzew przedostał się promień słońca, a wtedy zobaczyła na trawie swój cień; przypominał ogromnego motyla z przezroczystymi skrzydłami. Podobnie jak cienie rzucane przez baloniki, i ten miał w sobie odcień błękitu. Laurel próbowała poruszać skrzydłami, ale chociaż ja czuła – każdy centymetr płatków, teraz skąpanych w słońcu – nie miała nad nimi żadnej władzy. To niemożliwe, żeby coś, co zniszczyło jej życie, mogło być tak piękne.”

„Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.”

„Ona jest jak promień słońca, rozprasza każdy cień,
przegania czarne chmury, ja wiem.
Ona jest jak słońce, daje radość mi.”

„Piękno kocha cień, bo w cieniu rodzi się pokusa.”