„Wszystko już jest zajęte. Ręka poziomo – znaczy hitlerowiec. Pięść do góry – znaczy front ludowy. Co nam zostaje? Gdzie jeszcze można tę biedną rękę wsadzić, żeby się odróżnić od innych?”

„Jeśli ktoś jest mądry, nie znaczy, że ktoś inny musi być głupi… Ale jeśli ktoś jest bogaty, to znaczy, że ktoś inny musi być biedny.”

„Co się traci, kiedy sztuka przeniesiona zostaje w inny kontekst? Co się zyskuje? W jaki sposób przekształcamy znaczenia, wymyślamy nowe języki?”

„Pięść: ręka w gniewie.”

„Gdy mężczyzna prosi o rękę kobiety, to znaczy, że resztę miał już wcześniej.”

„Dopiero kiedy ktoś umiera, człowiek zauważa, że ta osoba dużo dla niego znaczyła. Albo że nie znaczyła nic. I to, że zostaje po niej pustka. Albo że dalej można żyć tak, jakby nic się nie stało.”

„Ręka nawykła do głaskania łatwo zaciska się w pięść.”

„Ręka rękę myje.”

„Nie mam rąk. Mam czteroliterowe słowo: ręka. Takich słów mogę mieć do woli, jak hinduska bogini. Słowem można dotknąć tak, jak cielesną ręką. Ręka gnije, słowo zostaje. Rękę można odciąć i spalić, kartkę ze słowem można wyrwać i spalić. Mianownik jest ten sam – popiół.”

„Partia – to ręka milionopalca,
w jedną miażdżącą pięść zaciśnięta.”