„Siklawo! ty huk gromom wyrwawszy zuchwale,
Wiecznie w jedną głębinę staczasz się, kipiąca,
Gdzie rozbijasz wyjące z rozpaczy twe fale.”

„Lecz ty jedna mnie poznasz niezłomnie,
Gdy, twe imię śpiewając w doliny,
Z raną w piersi, zmieniony ogromnie
Przyjdę jutro, choć nie znam godziny…”

„Wieczny postrach rodzin, syrena, potwór, niewyraźna a groźna istota, fantastycznie przebywająca w głębinach miłości.”

„Jeśli nie chcesz, aby twe namiętności cię chłostały, chłoszcz je ty.”

„Kto szuka Cię, już znalazł Ciebie;
Już Cię ma, komu Ciebie trzeba;
Kto tęskni w niebo Twe, jest w niebie;
Kto głodny go, je z Twego chleba.”

„Strzałę, która cię ugodziła, możesz wyrwać, ale słowa utkwią w tobie na zawsze.”

„Jabym chciał wiecznie przy tobie siedzieć,
Wiecznie z tobą być,
O świecie, Bogu, ludziach nie wiedzieć,
Pocałunkiem żyć.”

„Nie chowaj nienawiści po wieczne czasy, ty, który sam nie jesteś wieczny.”

„Witam cię, złotych wspomnień kraino,
Owiana pamiątek ciszą!…
Te same wichry przez stepy płyną,
Na piersi traw się kołyszą –
Te same fale w Dniepru głębinie,
Po których długa łódź skacze –
Echo tak samo w rozdołach ginie,
Tak samo woła i płacze…”

„Ciszy już nie boje się
We mnie grają słowa twe
Najpiękniejszy świata skarb
Miałam w dłoniach ciebie tak
Mogę, odejść już…”