„Nie ma nic lepszego, niż być blisko człowieka, który maluje albo pisze, albo rozprawia w swoim domu. Nie ma rozkładu godzin. Mieszkasz z nim i nie prosisz go o nic: daje ci cały swój czas.”

„Kiedyś znajdę swój dom. Na razie go nie mam, nie ma bowiem takiego człowieka, którego mogłabym nazwać swoim domem.”

„Tylko takie domy, w których już długo ktoś mieszkał, mają swoją duszę. Są prawdziwymi ­domami.”

„Pociągi nie zważają przecież na nic, prócz swoich rozkładów.”

„Świat jest zły, bo złymi są jego mieszkańcy, jak złym jest dom; nie jego ściany, ale ci, którzy w nim mieszkają.”

„Cały czas zdaję sobie sprawę, że jestem umieszczony w pewnym porządku stworzenia, więc gdy zaczynam malować, to nie mogę powiedzieć: nieważne co maluję, wszystko mi wolno…”

„Wiele kobiet byłoby lepszymi żonami, gdyby nie traciły one tyle czasu na uczynienie swych małżonków lepszymi mężami.”

„(…) Maxine spędza czarujące półtorej godziny w towarzystwie swojego szwagra, Avrama Deschlera, który pilnuje ozora à la Polonaise, powoli gotującego się w kuchni przez cały dzień. Mieszkanie wypełnia się intrygującym aromatem, który po chwili zapada głęboko w pamięć.”

„Do domu zawsze jest blisko.”

„Ten, który odkłada godzinę swego nawrócenia, podobny jest wieśniakowi, który czeka, aż cała rzeka przepłynie. Lecz ona płynie i będzie płynąć bez końca.”