„Wyjątkowy chłód tłumaczy wyjątkowe gesty, są to gesty obronne, akcentuje się je, choć ich intencje bywają teatralne (…) Chłód jest inną ekscytacją, dotyczy bardziej umysłu i maski niż zmysłów.”

„(…) jego umysł był już tak pełen przejmujących chłodem myśli, że mógłby służyć za agregat lodówki.”

„Serce ludzkie bywa czasem tak zgłodniałe, że rzuca się nawet na kamienie, nie czując ich martwoty i chłodu.”

„W małżeństwie istnieje pewien chłód… no, może nie chłód, ale naturalna obojętność i, spowodowana codziennością, niższa temperatura pewnej kategorii uczuć.”

„Największą chorobą duszy jest jej chłód.”

„Na każdym szczycie jest tylko światło, chłód i samotność.”

„Chłodem jej miłość mnie truła,
choć ciało było życzliwe.”

„Czy teraz jej łatwiej żyć,
Czy nie tnie w twarz poranny chłód,
Pomiędzy nami, odkąd nie ma jej,
Zwykłego ciepła mniej i mniej,
I gorzki bywa nawet miód.”

„Zadowolenie spowodowane złudnymi przyjemnościami
Jest również ulotne jak gesty tancerza
Rozwijaj w swym umyśle umiarkowanie,
A stanie się on czysty jak świt, który zapowiada koniec nocy.”

„Czas, w którym nasz umysł pochłonięty jest zachwycaniem się pięknem, to wyjątkowe chwile, w których czujemy, że żyjemy.”