„Nadal sądzę, że świat pozbawiony jest wyższej zasady. Ale wiem, że coś w nim ma sens, to znaczy człowiek, jedyna istota, która domaga się sensu. Prawdą świata jest człowiek i winniśmy dostarczyć mu argumentu przeciw losowi.”

„Jest niemożliwością, żeby człowiek powiedział coś, co byłoby całkowicie pozbawione sensu.”

„Dziś nie jestem wierzący, ale jestem człowiekiem uduchowionym. Tylko nie w sensie religijnym. Nie sądzę, żeby dla duszy miały znaczenie konkretne religie. Nie można sprowadzać uduchowienia do dogmatów.”

„Wątpliwe, aby świat miał sens; jeszcze bardziej wątpliwe, aby miał sens podwójny lub potrójny, zauważy niedowiarek. Ja sądzę, że tak właśnie jest; (…).”

„Zrozumiałam, co to znaczy, kiedy ludzkie życie kończy się przedwcześnie i bez sensu, że każdy człowiek jest skarbnicą cudownych, wyjątkowych szczegółów, że niszcząc istotę ludzką, niszczy się „tysiąc milionów wspomnień.””

„Czas jest pozbawiony sensu.”

„Wiecznie trwają tylko spory pozbawione najmniejszego sensu, to znaczy dotyczące spraw, których istnienia nie można ani dowieść, ani im zaprzeczyć.”

„Świat nie ma sensu, sens ma sztuka.”

„(…) człowiek taką ma już naturę, że im mniej znaczy, tym bardziej domaga się poważania.”

„Wystarczy tak mało, niedostrzegalny powiew wiatru, by sprawy lekko się przesunęły i to, za co jeszcze przed chwilą człowiek gotów był oddać życie, nagle ukazuje się jako pozbawiony treści bezsens.”