„Przypatrzcie się ich zdaniom, które przygniatają terminologią dernier cri, gdy ich budowa, znakowanie, poprawność gramatyczna, bywa pod zdechłym Medorem. Wspaniały krawat, brudna koszula.”

„(…) tak mnie ukształtowali rodzice i babka. Że trzeba mieć maniery. Że człowiek cywilizowany nosi garnitur, koszulę, krawat. Że myje zęby, ma czyste paznokcie. W PRL-u wypisywali o mnie rzeczy nawet dzisiaj wstydliwe. Dla tych, którzy pisali, nie dla mnie.”

„Nie ubiegałem się też i nie ubiegam o jakąkolwiek schedę po Dejmku. Jedyna rzecz materialna, którą po nim mam, to krawat, który udało mi się ukraść. Zwykły krawat.”

„Kiedy kupuje krawat, zawsze pyta, czy kolor puszcza od dżinu.”

„Ktoś inny opowiedział ze zgrozą o budowie na Gotlandii, na której pracował przez trzy miesiące. Ani razu nie można było zatroszczyć się o swoją higienę, bo kultura saunowa nie dotarła tam na dół. Zamiast tego leży się tam i pluska we własnej brudnej wodzie w tak zwanej wannie.”

„Szczęśliwy człowiek nie ma koszuli.”

„Chłopiec staje się mężczyzną w momencie gdy po raz pierwszy się zastanawia, jak idealnie zawiązać krawat.”

„Szczerze powiedziawszy, te wszystkie anegdoty o ucinaniu krawatów i zaskoczeniu komisji można wrzucić do kosza.”

„Bliższa koszula ciału niźli suknia.”

„Wykupił koszulę, a suknią zastawił.”