„Śmierci przyjrzałam się z bliska: śmierć to był sufit. Gdy zna się sufit lepiej od siebie samej, to się nazywa śmierć. Sufit jest tym, co przeszkadza oczom patrzeć w górę, a myślom wzlatywać w przestworza.”

„Kiedy wali się sufit, nie należy prowadzić dyskusji o mozaice parkietu.”

„Dziennikarz: Twój sufit w domu na jakiej jest wysokości?
Marcin Możdżonek: Wystarczającej.”

„Leżeliśmy na plecach wpatrzeni w sufit i zastanawialiśmy się, co też Bóg najlepszego zrobił, kiedy sprawił, że życie jest takie smutne.”

„Śmierć zawsze jest straszna. A kto twierdzi, że boi się jedynie umierania, a nie samej śmierci, ten okłamuje sam siebie, bo przecież nie balibyśmy się umierania, gdyby nie prowadziło ono do śmierci.”

„Kiedy przychodzi śmierć, dobra tego świata tylko przeszkadzają. Nie zabierzemy z sobą niczego.”

„I leżę może trochę chory
Pod sufitem i pełnym much lepem
Oglądam cztery deszczu pory
Okryty kołdrą jak powieką”

„Ja z piłką spałem, tylko sąsiedzi na mnie krzyczeli i przychodzili do moich rodziców, bo leżąc w łóżku, odbijałem piłkę o sufit cały czas.”

„Wspinać się tak mozolnie na tę górę, żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość. Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu, a ten widok – to śmierć. Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem.”

„Tickner zrobił taką minę, jakby Lenny był ptasim gównem, które nagle spadło mu z sufitu. Lenny odpowiedział mu podobnym spojrzeniem.”