Wacław Borowy, ps. Piotr Szary, Titwillow – polski historyk literatury, krytyk literacki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Był synem rządcy majątku Teofila i Florentyny ze Świeckich. Ukończył Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie i podjął studia polonistyczne i romanistyczne na Uniwersytecie Lwowskim; w 1909 przeniósł się na Uniwersytet Jagielloński, gdzie ukończył polonistykę i anglistykę . Na podstawie pracy Ignacy Chodźko obronił w 1914 doktorat na UJ. W latach 1916-1919 pracował w Bibliotece Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, następnie przez rok w Archiwum Akt Dawnych w Warszawie; był jednocześnie nauczycielem języka polskiego w prywatnych gimnazjach warszawskich, w tym, w latach 1917-1919, w Gimnazjum Jana Zamoyskiego, którego był absolwentem. Od 1920 był starszym bibliotekarzem Biblioteki uniwersyteckiej na UW. W 1928 przeszedł do pracy w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświaty Publicznej, gdzie był referentem w Departamencie Kultury i Sztuki. Lata 1930-1935 spędził w Londynie jako docent Katedry Literatury Polskiej w School of Slavonic and East European Studies.
W 1936 powrócił do Polski i pracy na UW; został dyrektorem Biblioteki uniwersyteckiej. Od 1938 był jednocześnie profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem I Katedry Historii Literatury Polskiej. Podczas okupacji, wraz z innymi specjalistami w dziedzinie kultury, opracował dokument The Nazi Kultur in Poland. W 1946 mianowano go profesorem zwyczajnym. Brał udział w tajnym nauczaniu na uniwersytecie w czasie okupacji niemieckiej; uratował znaczną część księgozbioru Biblioteki po powstaniu warszawskim.
Zajmował się historią literatury polskiego oświecenia, romantyzmu i pozytywizmu. Badał m.in. poezję czasów stanisławowskich. Opracował sylwetki wybitnych twórców, m.in. Gilberta Keitha Chestertona, Ignacego Chodźki, Adolfa Dygasińskiego, Jana Kochanowskiego, Adama Mickiewicza, Leopolda Staffa, Stefana Żeromskiego. Ogłosił pierwsze w Polsce krytyczne studia nad twórczością Thomasa Stearnsa Eliota. Badał związki kulturalne polsko-angielskie. Przygotował do wydania m.in. III część Dziadów Mickiewicza , Elegie i inne pisma literackie i społeczne Żeromskiego , wybór liryki polskiej Od Kochanowskiego do Staffa. Antologia liryki polskiej . Ponadto ogłosił m.in.:
Echo Szekspira w „Anhellim”
Łazienki a „Noc Listopadowa” Wyspiańskiego
O wpływach i zależnościach w literaturze
Ze studiów nad Fredrą
Boy jako tłumacz
Odzyskane zbiory rękopisów i grafiki w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie
Jan Kasprowicz
Gilbert Keith Chesterton
T.S. Eliot jako krytyk literacki i teoretyk tradycji
Wędrówka nowego Parsifala. Poezja T.S. Eliota
O poezji polskiej w wieku XVIII
O poezji Mickiewicza
O Norwidzie
O Żeromskim
Uczynił z Biblioteki UW nowoczesny i największy naukowy księgozbiór stolicy; przyczynił się do usystematyzowania i skatalogowania zbiorów. W 1922 został członkiem nadzwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego ; zgłosił projekt reorganizacji towarzystwa. Był również członkiem PAU . W 1920 był w gronie założycieli Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału Warszawskiego. Artykuły literackie Borowego ukazały się w zbiorach Kamienne rękawiczki , Dziś i wczoraj , Studia i rozprawy .
Jego prywatny księgozbiór – około 6 tysięcy woluminów – trafił do Zakładu Historii Literatury Polskiej KUL. W 2005 nakładem Wydawnictwa „Norbertinum” ukazała się poświęcona mu książka Andrzeja Biernackiego pt. Zatajony artysta. O Wacławie Borowym 1890-1950 .
✵
19. Maj 1890 – 16. Październik 1950
