Stephenie Meyer cytaty

„Przez wszystkie te tysiąclecia ludziom nie udało się rozgryźć zagadki, jaką jest miłość. Na ile jest sprawą ciała, a na ile umysłu? Ile w niej przypadku, a ile przeznaczenia? Dlaczego związki doskonałe się rozpadają, a te pozornie niemożliwie trwają w najlepsze? Ludzie nie znaleźli odpowiedzi na te pytania i ja też ich nie znam. Miłość po prostu jest albo jej nie ma.”

„Trafiłam do nieba – w samym środku piekła.”

„Czasami szczerość wchodzi w drogę lojalności. Czasami ten sekret nie jest do końca nasz i zdradzając go, można zaszkodzić innym.”

„Byłam jak opuszczony dom – skażony dom – w którym przez cztery długie miesiące nie dało się zupełnie mieszkać. Teraz sytuacja nieco się polepszyła – w najbardziej reprezentacyjnym pokoju przeprowadzono remont – ale to był tylko jeden pokój.”

„A jeśli jeszcze raz ją pocałujesz – ciągnął Edward – to, gdy tylko się o tym dowiem, złamię ci szczękę w jej imieniu.”

„Zapomniane, przykurzone sprzęty – porzucone. Tak jak ja.”

„Uderzyłam Jacoba.
– Ach, tak. To dobrze. – Wydawał się być jeszcze bardziej zadowolony niż Charlie. – Szkoda tylko, że zrobiłaś sobie przy tym krzywdę.”

„Kiedy o tym myślałam, czułam radość i napięcie, nieśmiałość i wielką niecierpliwość – wszystko to naraz; czułam się człowiekiem.”

„Po raz pierwszy od czterech miesięcy nie wiedziałam, co może mi się przytrafić nazajutrz.”

„To dziwny świat – powiedziałam cicho, bardziej do siebie niż do niego.
– Jak żaden inny – przytaknął.”

„Boję się tylko tego, że mogę cię stracić.”

„Prawda jest taka, że kiedy kocha się tego, kto chce cię zabić, brakuje wyboru. Co mogłam zrobić? Jak mogłam uciec, jak mogłam walczyć, skoro zadałabym wtedy ukochanej osobie ból? Skoro nie chciała ode mnie nic innego prócz mojego życia, jak mogłam jej go nie ofiarować?”

„Wystarczyło, że ktoś taki jak on był gotów być ze mną – za samą tę gotowość nie miałam mu się jak odwdzięczyć.”

„Dlaczego uwierzyłaś w kłamstwa, a nie wierzysz w prawdę?”

„Ja w tym konflikcie nie będę brać udziału. Jestem państwem neutralnym. Jestem Szwajcarią. Wasze pakty, wasze spory mnie nie dotyczą, zrozumiano? Jacob jest dla mnie członkiem rodziny, a ty… ty jesteś miłością mojego życia, i to życia, które zamierzam przedłużyć w nieskończoność. Nie obchodzi mnie, kto z moich najbliższych jest wampirem, a kto wilkołakiem. Jeśli o mnie chodzi, Angela może okazać się czarownicą.
Przypatrywał mi się w milczeniu, ściągając brwi.
– Jestem Szwajcarią – powtórzyłam z naciskiem.”

„Był na wyciągnięcie ręki, a mimo to niedostępny niczym wytwór mojej wyobraźni…”

„Jeśli ma się do dyspozycji całą wieczność, można przeszukać cały stóg siana poszukując tej jednej igły.”

„I oto stał przede mną, moje cudo, mój młody Bóg.”

„Zaskrzypiały otwierane drzwiczki i Edward mocno mnie przytulił. W pierwszy odruchu chciałam go odepchnąć, bo niewielka cząstką mnie – niewielka, ale z minuty na minutę coraz bardziej się awanturująca – pragnęła przytulać się do kogoś zupełnie innego. I tak do bólu dołączyły świeże wyrzuty sumienia.”

„Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że już dawno temu pogodziłam się z tym, że niczym już nie zabłysnę. Starałam się po prostu jak najlepiej wykorzystywać to, co było mi dane, zawsze nieco odstając od swojego otoczenia.”

„Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.”

„Będzie tak, jakbyśmy nigdy się nie poznali.”

„Miłość jest ślepa. Im mocniej się kogoś kocha, tym bardziej irracjonalnie się postępuje.”

“One thing I truly knew — knew it in the pit of my stomach, in the center of my bones, knew it from the crown of my head to the soles of my feet, knew it deep in my empty chest — was how love gave someone the power to break you.
I had been broken beyond repair.”

“Meyer, Stephenie. (2006). New Moon. Park Avenue, New York: Little, Brown and Company, 563..”

“I was like a lost moon — my planet destroyed in some cataclysmic, disaster-movie scenario of desolation — that continued, nevertheless, to circle in a tight little orbit around the empty space left behind, ignoring the laws of gravity.”

“They stood out from the rest of the crowd, their beauty and grace otherworldly. I wondered how I'd ever fallen for their human farce. A couple of angels, standing there with wings intact, would be less conspicuous.”

“I could see that now — how the universe swirled around this one point. I'd never seen the symmetry of the universe before, but now it was plain.
The gravity of the earth no longer tied me to the place where I stood.
It was the baby girl in the blonde vampire's arms that held me here now.
Renesmee.”

“It was a miracle — more than a miracle — when I found you, Melanie. Right now, if I was given the choice between having the world back and having you, I wouldn't be able to give you up. Not to save five billion lives.”

“Dazed and disoriented, I looked up from the bright red blood pulsing out of my arm — into the fevered eyes of the six suddenly ravenous vampires.”

“"And so the lion fell in love with the lamb…" he murmured. I looked away, hiding my eyes as I thrilled to the word.
"What a stupid lamb," I sighed.
"What a sick, masochistic lion."”

“I'm exactly right for you, Bella. It would have been effortless for us — comfortable, easy as breathing. I was the natural path your life would have taken. […] If the world was the way it was supposed to be, if there were no monsters and no magic…”

“It was beautiful, of course; I couldn't deny that. Everything was green: the trees, their trunks covered with moss, their branches hanging with a canopy of it, the ground covered with ferns. Even the air filtered down greenly through the leaves. It was too green — an alien planet.”

“They are vampires, I guess, Seth allowed after a minute, compensating for Leah's reaction. I mean, it makes sense. And if [drinking blood] helps Bella, it's a good thing, right?
Both Leah and I stared at him. […]
Mom dropped him a lot when he was a baby, Leah told me.
On his head, apparently.”

“Have you heard this one, Psycho? How do a blonde's brain cells die? [… A] blonde's brain cells die alone.”

“I was all alone in my head — exactly what I had once wanted. It made me feel lost.”

“"I am female," I complained. "That 'it' business is really getting on my nerves." […]
"By whose definition?"
"How about by yours? In my species, I am the one that bears young. Is that not female enough for you?"”

“What was it that made this human love so much more desirable to me than the love of my own kind? Was it because it was exclusive and capricious? The souls offered love and acceptance to all. Did I crave a greater challenge? This love was tricky; it had no hard-and-fast rules — it might be given for free, as with Jamie, or earned through time and hard work, as with Ian, or completely and heartbreakingly unattainable, as with Jared.
Or was it simply better somehow? Because these humans could hate with so much fury, was the other end of the spectrum that they could love with more heart and zeal and fire?”

“For almost ninety years I've walked among my kind, and yours … all the time thinking I was complete in myself, not realizing what I was seeking. And not finding anything, because you weren't alive yet.”

“Twilight, again. Another ending. No matter how perfect the day is, it always has to end.”

“[W]hen I left you, Bella, I left you bleeding. Jacob was the one to stitch you back up again. That was bound to leave its mark — on both of you. I'm not sure those kinds of stitches dissolve on their own.”

“"You stupid mutt! How could you? My baby!
[Jacob] backed out the front door now as I stalked him, half-running backward down the stairs. "It wasn't my idea, Bella!"
"I've held her all of one time, and already you think you have some moronic wolfy claim to her? She's mine. […] How dare you imprint on my baby? Have you lost your mind?"”

“Once you cared about a person, it was impossible to be logical about them anymore.”

“Who rules you, nomads? Do you answer to someone's will besides your own? Are you free to choose your own path, or will the Volturi decide how you will live?
"I came to witness. I stay to fight. The Volturi care nothing for the death of a child. They seek the death of our free will.”

“Our relationship couldn’t continue to balance, as it did, on the point of a knife. We would fall off one edge or the other, depending entirely on his decision, or his instincts. My decision was made, made before I’d ever consciously chosen, and I was committed to seeing it through. Because there was nothing more terrifying to me, more excruciating, than the thought of turning away from him. It was an impossibility.”

“Tonight the sky was utterly black. Perhaps there was no moon tonight — a lunar eclipse, a new moon.
A new moon. I shivered, though I wasn't cold.”

“And it wasn't just ripping, but twisting and pulling in different directions. Because Melanie's heart broke, too, and it was a separate sensation, as if we'd grown another organ to compensate for our twin awarenesses. A double heart for a double mind. Twice the pain.”

“That's just great," someone said under his breath. "We've got a bloody queen mother alien living with us. She could blow into a million new buggers at any moment.”

“You never know how much time you'll have.”

“If there were any way for me to become human for you — no matter what the price was, I would pay it.”

“"You. Are. Not. Leaving. Me." His eyes blazed — burning brighter than I had ever seen them, blue flames.”

“I held you in my hand, Wanderer. And you were so beautiful.”