Stefania Grodzieńska cytaty

„Jestem mądrą kobietą. Ile razy robię coś nieskończenie bezsensownego przeciw samej sobie, słyszę to sformułowanie.
Ile razy ktoś wyzuwa mnie z moich praw, a ja godzę się na to, chwalą mnie: „Jesteś mądrą kobietą”.
Jeszcze nigdy nie słyszałam tego określenia w przyjemnych dla mnie okolicznościach.
Bardzo poważnie się zastanawiam, czy nie powinnam wreszcie trochę zgłupieć.”

„To jest najlepsze kalectwo właściwie. Jest lepsze niż nie widzieć, czy paraliż, czy coś. To szkodzi raczej otoczeniu.”

„Obojętny jak rzecz. obojętny jak mężczyzna, który odszedł.”

„Do każdego uogólnienia dochodzi się, depcząc po własnych odciskach.”

„Kotlet, który miałam przed sobą, być może nie zawierał trychnin, ale wydawało się, że stanowi to jego jedyną zaletę.”

„Bardzo lubiłam swoje koleżanki, kochałam, uwielbiałam swoją polonistkę, lubiłam i szanowałam łacinnika. Z tych dwóch przedmiotów miałam zawsze piątki, byłam najlepsza w szkole – polski i łacina. A poza tym to dwóje. Bo ja się nie umiem uczyć… To znaczy umiem się uczyć roli na pamięć, to tak, ale tak czegoś się uczyć w szkole, to nie.”

„Wojciech Mann: A pani pali staniki?
Stefania Grodzieńska: Przeciwnie, wypycham.”

„Wiadomo (…), że bierne marzenia nigdy się nie spełniają. Trzeba je aktywizować.”

„(…) korciło mnie zawsze, żeby spróbować poważnie. Bo wtedy można pisać wprost jak do kogo głupiego, wyłożyć łopatą kawę na ławę i nawet żywa kura zrozumie. A jak pisać śmiesznie, to się muszą domyślać: „Publika dorozumiejetsia”, jak mówią w teatrze.”

„Tempora mutantur et nos mutantut in illis (…) znaczy: Czasy się zmieniają i kto ma nosa, zmienia się razem z nimi.”

„Najgorsi potrafią zaćmić najlepszych, a szmirus może utłuc wielkiego aktora.”

„(…) występowałyśmy wtedy cztery – trzy wysokie blondynki i jeden czarny kurdupel – to ja, oczywiście.”