Stefan Pacek: Na czasie cytaty (strona 7)

„Umysł ludzki jest jak żarówka, świeci najjaśniej przed końcem.”

„Kochają i niewidomi… bo miłość nie potrzebuje oczu, wystarcza jej dotyk.”

„To, że mówię o tym, jaki jestem, nie oznacza wcale, że jestem taki, o jakim mówię.”

„Psychikę naszą „zatrudniamy” jednostronnie, tylko dla stwarzania posłusznego i wygodnego dla siebie świata.”

„Jeśli mówisz tylko do siebie, nie ma pewności, czy mówisz jeszcze do siebie, czy też już do nikogo.”

„Nie grzeszy się myślą – tylko bezmyślnością.”

„Konieczności życia potrafią obalić każdy dogmat.”

„Kłamstwo o wiele częściej wydaje się wiarygodne, niż prawda.”

„Najlepsze są tylko te szkoły, w których uczą, jak uruchomić własne diabły i własne anioły.”

„Pierwsza miłość może być zarówno ostatnią, jak i ostatnia pierwszą.”

„Religie i partie są zawsze śmiertelne. Rodzą się i umierają. Nieśmiertelni są tylko aktywiści i kapłani.”

„Wiedzieć o czymś, to za mało. Trzeba to coś jeszcze znać.”

„Nasze istnienie jest tylko pogonią za pełnią, brakiem czegoś, niedokonaniem, a więc… niedoistnieniem.”

„Przeszłością żywimy swoje wspomnienia, przyszłością własne marzenia.”

„Ludzie mogą zrobić wszystko, aby słońce nie każdemu świeciło jednakowo i aby wiatry nie wszystkim wiały równo… ale mogą też i temu zapobiec.”

„W każdym zwycięstwie tkwi zapowiedź nowej bitwy… o obronę zdobytych przywilejów.”

„Ludzie genialni bywają na ogół trudni w pożyciu, ludzie idealni – są nie do zniesienia.”

„Nie ma naprawdę dorosłych; wszyscy jesteśmy niedorośli.”

„Porządek w świecie i w nas samych w takim samym stopniu zależeć może od naszego współudziału… co i od naszej bezwolności.”