Nadieżda Krupska cytaty (13 cytatów)

Nadieżda Krupska: 13 Cytatów 0 Polubień

Nadieżda Krupska słynne cytaty

„Jestem jak przyroda rosyjska, nie wyróżniam się jaskrawymi barwami.”

Nadieżda Krupska

pocieszając matkę, która była stropiona problemem braku konkurentów do ręki młodej Nadii Krupskiej
Źródło: Larysa Wasiliewa, Kremlowskie żony, op. cit., s. 19.

„Godzinami spacerowaliśmy po zasypanych liśćmi leśnych ścieżkach. Zazwyczaj wybieraliśmy się w trójkę: Władimir Iljicz, Inessa [Armand] i ja. (…) Czasami odpoczywaliśmy na słonecznej polanie pokrytej krzewami. Iljicz szkicował tezy przemówień, ja uczyłam się włoskiego (…). Inessa szyła spódnicę i rozkoszowała się ciepłem słońca.”

Nadieżda Krupska

wspominając pobyt w Galicji razem z Włodzimierzem Leninem i Inessą Armand.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, op. cit,, s. 50.

„Rzeczywiście wygodnie. Ani snu, ani wypoczynku. Żadnych przerw. Nic, tylko praca.”

Nadieżda Krupska

kiedy Włodzimierz Lenin, urzeczony rewolucją, zachwycił się, że nowe mieszkanie przylega do miejsca jego pracy, Rady Komisarzy Ludowych
Źródło: Larysa Wasiliewa, Kremlowskie żony, op. cit., s. 14.

„Och, jak obrzydliwie się roztyłeś!”

Nadieżda Krupska

pierwsze słowa, które skierowała do Lenina (wtedy narzeczonego) po jego przybyciu na Syberię
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, op. cit., s. 43.

„Jest tu cała masa komarów. (…) Nie mam pojęcia, dlaczego upodobały sobie Wołodię”

Nadieżda Krupska

Lenina
Źródło: Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, tłum. Maria Rostworowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, ISBN 9788324018840, s. 90.

„Wielce szanowny Lwie Nikołajewiczu! W ostatnim czasie coraz mocniej uświadamiam sobie, ile trudu, sił i zdrowia kosztowało wielu ludzi to, że dotychczas korzystałam z cudzej pracy. Korzystałam z niej i część czasu poświęcałam na zdobycie wiedzy, sądząc, że dzięki niej z czasem stanę się w jakiś sposób pożyteczna dla ludzi. Teraz jednak widzę, że wiedza, jaką posiadam, nie jest nikomu potrzebna, że nie potrafię zastosować jej w życiu, by bodaj trochę naprawić zło, które sprawiłam swoim nieróbstwem – nie potrafię tego, nie wiem, co powinnam w tym celu robić…”

Nadieżda Krupska

początek listu do Lwa Tołstoja, który wystosował apel do wykształconych dziewcząt, by zabrały się do poprawiania i udoskonalania znanych książek w celu przystosowania ich do czytania przez ludzi prostych
Źródło: Larysa Wasiliewa, Kremlowskie żony, op. cit., s. 20.

„A ty do końca życia będziesz tylko socjaldemokratą.”

Nadieżda Krupska

do Włodzimierza Lenina.
Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, tłum. Agnieszka Tynecka, Tomasz Bednarowicz, Robert Foltyn, Time after Time. International, Los Angeles-Łódź 1991, s. 32.

„Jakbym piła żywą wodę ze źródła. Ani akty terrorystyczne, ani Tołstojowskie samodoskonalenie się – jedyna droga to potężny ruch robotniczy.”

Nadieżda Krupska

wrażenia po przeczytaniu w 1890 Kapitału Karola Marksa.
Źródło: Larysa Wasiliewa, Kremlowskie żony, tłum. Alicja Wołodźko-Butkiewicz, Wydawnictwo Philip Wilson, Warszawa 1995, s. 21.

„Nie ma sensu zwalać na instancje lokalne winy za błędy, które popełnił sam KC.”

Nadieżda Krupska

krytyka, jaką złożyła latem 1930 podczas konferencji partyjnych przed XVI Zjazdem partii komunistycznej w dzielnicy baumańskiej w Moskwie.
Źródło: Roj Miedwiediew, Ludzie Stalina, tłum. Tadeusz Kaczmarek, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1989, s. 78.

Nadieżda Krupska Cytaty o życiu

„Marksizm dał mi tak ogromne szczęście, jakiego tylko człowiek może sobie życzyć: wiedzę – dokąd należy zdążać, i spokojną pewność końcowego wyniku sprawy, której poświęciłam życie.”

Nadieżda Krupska

Źródło: Larysa Wasiliewa, Kremlowskie żony, op. cit., s. 23.

„Z powodu króciutkiego listu, który napisałam pod dyktando Włodzimierza Lenina Stalin pozwolił sobie wczoraj na niezwykle grubiański wybryk w stosunku do mnie. Jestem w partii nie od dzisiaj. W ciągu całych tych trzydziestu lat nie usłyszałam od żadnego towarzysza ani jednego grubiańskiego słowa, interesy partii Iljicza są mi drogie nie mniej niż Stalinowi. Potrzebuję obecnie maksimum panowania nad sobą. O czym można, a o czym nie można mówić z Iljiczem – wiem lepiej od każdego lekarza, wiem bowiem, co go denerwuje, a co nie, a w każdym razie lepiej od Stalina. Zwracam się do Was i Grigorija jako do bardzo bliskich towarzyszy Lenina i proszę uchronić mnie od grubiańskiego ingerowania w moje życie osobiste, od niegodziwych wymyśleń i plotek. Nie wątpię, jaka będzie jednomyślna decyzja Komisji Kontroli, która pozwala sobie grozić mi Stalinem, ale nie mam siły ani czasu, bym miała je marnować na tę głupią kłótnię. I ja jestem żywym człowiekiem, a moje nerwy są napięte do ostatnich granic.”

Nadieżda Krupska

oskarżycielski list do przewodniczącego BP KC RKP (b) – Kamieniewa.
Źródło: Nikita Chruszczow, O kulcie jednostki i jego następstwach, „Polityka” nr 31, 1988, cyt. za: Waldemar Jan Dziak, Kim Jong Il, Wydawnictwo Trio, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2004, s. 84.

„Dzwon żałobny bijący dla kapitalizmu, obwieszczający, że wkrótce grabieżcom zostanie odebrany ich łup.”

Nadieżda Krupska

opisując, co usłyszała po przeczytaniu pierwszego tomu Kapitału Karola Marksa.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, tłum. Zofia Domaniewska, wyd. Puls, s. 43.

„Gdyby Lenin żył, Stalin wsadziłby go do więzienia.”

Nadieżda Krupska

wypowiedziane w latach 30. XX wieku.
Źródło: Jurij Boriew, Prywatne życie Józefa Stalina, tłum. i oprac. Darima i Dionizy Sidorscy, Oficyna Literatów Rój, Warszawa 1989, s. 105.