Markus Zusak cytaty

strona 5

„Wydaje mi się, że ludzie lubią oglądać akty destrukcji. Zamki z piasku, domki z kart – od tego się zaczyna. Mają specjalny talent do pomnażania dzieła zniszczenia.”

„Wiesz, Liesel, zastanawiałem się nad tobą. Nie jesteś prawdziwą złodziejką. Ta kobieta pozwalała ci wchodzić do domu. Zostawiła ci nawet ciastka. To nie jest prawdziwe złodziejstwo. Prawdziwe złodziejstwo jest w wojsku. Oni ukradli twojego i mojego ojca.”

„DEFINICJA, KTÓREJ NIE MA W SŁOWNIKU
Nie odchodzić: akt wiary i miłości,
prawidłowo rozszyfrowany przez dzieci.”

„Pamiętaj jedno: nieprzyjaciel nie atakuje z naprzeciwka.”

„Jego długa postać w łóżku i srebro oczu, przeświecające spod powiek. Jego dusza usiadła, potem wyszła mi naprzeciw. Takie dusze zawsze to czynią – to te najlepsze. Podnoszą się i mówią: „Znam cię, jestem gotowa. Nie, żebym się prosiła, oczywiście, ale pójdę z tobą dobrowolnie”. Te dusze są bardzo lekkie, bo idą bez bagażu, rozdały już siebie. Ta częściowo odpłynęła z oddechem akordeonu, ze wspomnieniem bąbelków wypitego latem szampana, z dotrzymanymi obietnicami.”

„A jeżeli facet taki jak ty potrafi się podnieść i zrobić to, co ty zrobiłeś dla tych ludzi, to może każdy będzie w stanie. Może każdy zdoła się wznieść ponad swoje ograniczenia.”

„Tu nie chodzi o miejsce. Tu chodzi o ludzi. Bylibyśmy tacy sami gdzie indziej.”

„Wielkie rzeczy to często drobiazgi, które zostały zauważone.”

„Stoimy obaj po kolana w wodzie, a prawda przyszła i ściągnęła nam spodnie.”

„Wkrótce ona mówi:
– Jesteś moim najlepszym przyjacielem, Ed.
– Wiem.
Mężczyznę można zabić takimi słowami.
Bez pistoletu.
Bez kul.
Tylko słowa i dziewczyna.”

„Wstałem i zszedłem po schodach. Wolę gonić za słońcem, niż na nie czekać.”

„Każda zmiana jest katastrofą. Nawet nie dlatego, że może zakończyć się niepowodzeniem, ale dlatego, że najpierw trzeba zniszczyć to, co jest.”

„Wszyscy mamy swoje obowiązki. Wszyscy cierpimy. Wszyscy znosimy swoje porażki dla dobra ludzkości.”

„(…) najłatwiej było rozpoznać biedotę. Biedacy ani przez chwilę nie stali w miejscu, jakby przemieszczanie się było remedium na ich stan.”

„Kiedy zdecydowała się opisać swoją historię, rozważała dokładnie, od kiedy książki i słowa zaczęły znaczyć nie tylko to, co znaczyły, lecz wszystko.”

“At first, she could not talk. Perhaps it was the sudden bumpiness of love she felt for him. Or had she always loved him?”

“You see, to me, for just a moment, despite all of the colors that touch and grapple with what I see in this world, I will often catch an eclipse when a human dies.
I've seen millions of them.
I've seen more eclipses than I care to remember”

“There were stars. They burned my eyes.”

“… and the night is so deep and dark that I wonder if the sun will ever come up.”

“It was one of those moments of perfect tiredness, of having conquered not only the work at hand, but the night who had blocked the way.”

“I watch the beauty for as long as I can, then turn and face the rest of it.”

“The bittersweetness of uncertainty: To win or to lose.”

“It's not the place, I think. It's the people. We'd have all been the same anywhere else.”

“You're far from this. This story is just another few hundred pages of your mind.”

“Ed?" Ritchie says later. We're still standing in the water. "There's only one thing I want."
"What's that, Ritchie?"
His answer is simple.
"To want.”

“But neither of us knows, because a fight's worth nothing if you know from the start that you're going to win it.”

“Better that we leave the paint behind," Hans told her, "than ever forget the music.”

“The night is alive with stars, and when I lie down and look up, I get lost up there. I feel like I’m falling, but upward, into the abyss of sky above me.”

“The injury of words.
Yes, the brutality of words.”

“Somewhere in all the snow, she could see her broken heart, in two pieces. Each half was glowing, and beating under all that white.”

“My heart applauds inside my ears, first like a roaring crowd, then slows and slows until it's a solitary person, clapping with unbridled sarcasm.
Clap. Clap.
Clap.”

“Death waits for no man - and if he does, he doesn't usually wait for very long.”

“Mistakes, mistakes, it's all I seem capable of at times.”

“How 'bout a kiss,?" -- Rudy Steiner”

“The Germans in basements were pitiable, surely, but at least they had a chance. That basement was not a washroom. They were not sent there for a shower. For those people, life was still achievable.”

“The orange flames waved at the crowd as paper and print dissolved inside them. Burning words were torn from their sentences.”

“I am not violent. I am not malicious. I am a result.”

“… it was raining on Himmel Street when the world ended for Liesel Meminger.
The sky was dripping.
Like a tap that a child has tried its hardest to turn off but hasn’t quite managed.”

“I’m Angelina,” she says. “Are you here to save us?” I can see a tiny spark of hope awaken in her eyes.
“You’re right, Angelina - I’m here to save you.”
“Can you? Really?”
“I’ll try,” I say and the girl smiles.”

“Still, they have one thing I envy. Humans, if nothing else, have the good sense to die.”

“Yes, I know it.
In the darkness of my dark beating heart,
I know. He'd have loved it alright.
You see?
Even Death Has A Heart.”

“And then there's the sickness I feel from looking at legs I can't touch, or at lips that don't smile at me. Or hips that don't reach for me. And hearts that don't beat for me.”

“THE LAST WORDS OF MAX VANDENBURG: You've done enough.”

“Even now, I wonder how much of my life is convinced.”