Mariusz Bonaszewski: Aktor

„Nie wiem, gdzie jest to odznaczenie [Srebrny Krzyż Zasługi]. Pewnie leży w szufladzie. Wyobraża pan sobie dom aktora, w którym wisiałyby tego typu nagrody? To mogłoby być porażające. Co innego dyplomy, które kiedyś dostałem za zwycięstwa w biegach i turniejach szachowych. Są dla mnie niezwykle cenne.”

Mariusz Bonaszewski

Źródło: Lubię wkładać obcą skórę http://kultura.trojmiasto.pl/Lubie-wkladac-obca-skore-rozmowa-z-Mariuszem-Bonaszewskim-n34363.html

O domu

„Aktora łatwo jest rozpoznać w podróży. Znajduje nowych słuchaczy, gra, zabawia ich. Ja też zajmuję się teatrem w pociągu, w Warsie. Siedzę nad nową robotą. Czytam, myślę. To jest jak przemieszczanie się z własnym teatrem, a właściwie z marzeniami o nim. U celu podróży są spotkania z nowymi współpracownikami, nowe podniety. Poczucie, może zresztą ułudne, nieustannej aktywności. Żyję tym i nie mam zamiaru rezygnować. Chyba że ze mnie zrezygnują.”

Mariusz Bonaszewski

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006.

O grach , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Gdy podjąłem decyzję, że będę występował w M jak miłość, [żona] zapytała, czy zdaję sobie sprawę, z czym to się wiąże. Wtedy zacząłem sobie przypominać zetknięcia z widownią. Zaczepiali nas ludzie i nie byli zadowoleni z tego, jak zachowuje się jej bohaterka. Pytali, czy ma zamiar dalej tak postępować. Często byli źli. Moja żona jest bardzo delikatnym człowiekiem i miała kłopoty z przejściem do innego tematu. Ktoś opowiadał mi też historię o aktorze, który grał w serialu osobę niepełnosprawną. Po ujęciu wstał z wózka inwalidzkiego i zszedł z planu. Podbiegła do niego kobieta i zaczęła krzyczeć, że jest kłamcą.”

Mariusz Bonaszewski

Źródło: Zły, czy dobry? – wywiad z Mariuszem Bonaszewskim, 29 grudnia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6663/Zly-czy-dobry-wywiad-z-Mariuszem-Bonaszewskim.html

O miłości , O kobietach , O ludziach , O historii

„Każde spotkanie czegoś uczy, nawet spotkanie kompletnie nieudane, bo to one uczą najbardziej. Kiedy nic nie wychodzi, albo współpraca jest tak trudna, że człowiek zdaje sobie sprawę jakie błędy popełnił i czego robić nie powinien. Na pewno wyjątkiem od tych wszystkich reguł jest Jarocki. On aktorów modeluje, uczy rzemiosła oraz skuteczności. Natomiast spotkanie z Grzegorzewskim to spotkanie z cudem osobowości. Teraz tęsknie za nim, chociaż pod koniec jego życia kontakt z nim miałem słaby. Pracę z nim wtedy bardzo źle znosiłem. Ale jak sobie przypominam te burzliwe spotkania, to tęsknie za jego niezwykłą inteligencją, która pozwalała mu po dniach niemożności skonstruować ogromną, fascynującą scenę.”

Mariusz Bonaszewski

Źródło: Lubię wkładać obcą skórę http://kultura.trojmiasto.pl/Lubie-wkladac-obca-skore-rozmowa-z-Mariuszem-Bonaszewskim-n34363.html

O inteligencji , O osobowości , O współpracy

„Aktorzy sami uwodzą siebie – zarówno klęskami, które pielęgnują w pamięci, jak i sukcesami. Większość wybitnych artystów ma zdolność samooceny. Na pewno pomaga sukces i współpracownicy, którzy mają do nas zaufanie. Mówią, że wierzą w nasz warsztat i chcą skorzystać z naszych możliwości. To na pewno pomaga w otwarciu się na scenie, a także w podejmowaniu nowych wyzwań. Dlatego szukam ludzi, którzy mi ufają.”

Mariusz Bonaszewski

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006.

O ludziach , O zaufaniu , O sukcesie

„Jak każdy aktor miewam poczucie, że jestem najlepszy na świecie. A równie często, że tkwię w pomyłce zawodowej i jest ostatni moment, żeby się rozszaleć w czymś innym. Aktorstwa nie można sprowadzić do tego, że się coś wie. Gdyby nie wczorajsza rozpacz z nieumiejętności, dziś bym tak nie zaszalał. Gdybym wczoraj się tak nie przestraszył, dzisiaj nie byłbym uwolniony. Ale na szczęście czuję, że przyjemność grania rośnie. Nawet w spektaklach, które uważam za nietrafione, chcę się eksploatować. Niestety, coraz częściej spotykam w pracy młodych ludzi, którzy nie cierpią grania. Oszukują. Czerpią inny rodzaj satysfakcji, umiejscowiony w zdjęciach, telewizji, w medialnym istnieniu. Sztucznie podgrzewają atmosferę podczas prób, udają intelektualizowanie, a potem schodzą do garderoby i drętwieją.”

Mariusz Bonaszewski

Źródło: Marzenia nie muszą się spełniać, „Rzeczpospolita” nr 52, „TV Magazyn”, 4 marca 2011

O szczęściu , O ludziach , O przyjemności , O marzeniach