Marian Mięsowicz – polski fizyk, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej, organizator nauki, poseł na Sejm PRL VI i VII kadencji .
Absolwent wydziału fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego i autor obronionej na UJ pracy doktorskiej O krótkich, powoli zanikających falach elektromagnetycznych. Od 1931 pracownik Katedry Fizyki Akademii Górniczej w Krakowie. W czasie II wojny światowej nauczyciel Średniej Szkoły Górniczej, wykładowca fizyki dla studentów tajnego UJ i pracownik Państwowej Szkoły Górniczo-Hutniczo-Mierniczej . Od 1946 profesor Akademii Górniczej .
Autor prac w takich dziedzinach jak:
fizyka cieczy anizotropowych – twórca metody opisu lepkości takich ośrodków. Do dnia dzisiejszego za Mięsowiczem wyróżnia się osiem współczynników lepkości dla takich cieczy.
fizyka cząstek elementarnych – pod koniec lat 30. autor wraz z profesorem Jeżewskim projektu wyniesienia do stratosfery balonu z licznikami mającymi mierzyć natężenie promieniowania kosmicznego. Start miał nastąpić z doliny Chochołowskiej, jednak nie doszedł do skutku, gdyż balon spłonął.
fizyka jądrowa – twórca zakładu Fizyki Jądrowej na Uniwersytecie Jagiellońskim, inicjator uczestnictwa polskich fizyków w europejskim centrum badań jądrowych CERNCzłonek Polskiej Akademii Nauk , doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego , Warszawskiego i AGH, od 1989 członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 15 listopada 1946 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za włożone przy zabezpieczeniu mienia państwowego. 21 lipca 1974 odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Z okazji 35-lecia Polski Ludowej otrzymał specjalną nagrodę państwową w 1979. Odznaczony także Orderem Sztandaru Pracy I klasy i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Laureat Nagrody im. Jurzykowskiego, 1988.
W 1997 ustanowiono Nagrodę im. Mariana Mięsowicza, przyznawaną za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fizyki.
Wikipedia
✵
21. Listopad 1907 – 5. Kwiecień 1992
