Magdalena Cielecka cytaty

„Lubię postać, którą gram w Magdzie M. Wiem, że jest negatywna, i że widzowie jej nie lubią. Ale jeśli jej nie lubią, to znaczy, że dobrze ją gram. Negatywne, pokomplikowane postaci są ciekawsze do grania.”

„Na pierwszym miejscu razem: miłość i rozwój duchowy. Potem praca. Nie jestem maniakiem pracy. A może po prostu pracę ustawiam na końcu, bo ona ciągle jest i nie muszę o nią mocno zabiegać.”

„Bardzo lubię czerwone wino, które mi szkodzi, bo miewam po nim straszne migreny. A mimo to nie mogę mu się oprzeć. Nie mogę się też oprzeć dalekim podróżom. Jestem w stanie wyścibolić ostatnie pieniądze, żeby wyjechać gdzieś w najdalszy koniec świata.”

„Właśnie! Ciało aktora – oprócz tego, że jest domem dla wszystkich jego organów i tego czegoś niematerialnego, co czyni nas ludźmi – jest też instrumentem. Biurkiem, przy którym pracujemy. Dlatego musi być niezawodne i posłuszne. By nigdy nie zbuntowało się przeciwko temu, co chcę z nim zrobić.”

„Bywam nieznośna. Nigdy pierwsza nie wyciągam ręki do zgody. Widzę w sobie winę, ale potrafię przyznać się do tego dopiero post factum, kiedy już zostanę przeproszona za moje własne złe zachowanie. Wiem, że to dziwnie brzmi, ale tak jest. Przeżywam zwykle wszystko w skrytości ducha, chowam w sobie emocje.”

„Ludzie boją się być otwarci. Co nie jest normą dla nich samych, wydaje się im przerażające. Jeśli człowiek zada sobie pytanie, co jest normą, okazuje się, że wszystko nią może być.”

„Jeśli jakiś aktor twierdzi, że takie sceny nie są problemem to ja mu nie wierzę. W każdym człowieku tkwi jakaś naturalna bariera wstydu oraz potrzeba intymności, której nie chce się przekraczać. Ale w naszym zawodzie czasami trzeba to robić. Chyba najlepszy sposób na uporanie się z rozbieranymi scenami polega na całkowicie zawodowym podejściu do nich. Mam czasami wrażenie, że niektórzy ludzie wyobrażają sobie, że aktorzy czerpią z grania takich scen przyjemność. Nic bardziej mylnego. Proszę mi uwierzyć, nie ma nic bardziej stresującego od grania scen erotycznych.”

„Sukces jest wtedy, gdy nagrody, uznanie, popularność nie naruszają mojego kośćca, mojego wewnętrznego azymutu. Nie wiem, czy go osiągnęłam, ale jestem na dobrej drodze, żeby go w sobie pogłębiać i rozwijać, bo wydaje mi się, że taki sukces nie jest dany raz na zawsze.”

„Wierzę, że to się może zdarzyć. Musiałam sobie to wyobrazić, grając postać w „Samotności w sieci”. Tak naprawdę miłość przychodzi, kiedy chce. Nie mamy na to wpływu. Różnymi drogami. Jedną z nich może być internet… Ale ja nie jestem wielką internautką, więc mnie to nie grozi!”

„Wychowywałam się w męskim towarzystwie – Piotra i jego kolegów. Piotrek był takim szalonym wynalazcą. Wszystkie swoje eksperymenty testował na małym króliku, czyli na mnie. Byłam bardzo wdzięcznym materiałem: chętna, otwarta, naiwna.”

„Bo ciało lubię. Ale przez fizyczność rozumiem to, co widać na pierwszy rzut oka. A tak to pojmując, nie zawsze bywam zadowolona. Nie zawsze mi się podoba, że na przykład jestem blondynką albo że mam sto sześćdziesiąt parę centymetrów wzrostu. Natomiast generalnie moje ciało akceptuję. Bo wszystko mam na swoim miejscu, jestem zdrowa i nie brakuje mi żadnej kończyny.”

„Dziś często ważniejsze jest bycie osobą publiczną czy popularną, a mniej istotne, co się zrobiło i z jakiego powodu. Żenuje mnie to, i bardzo nie chciałabym wpaść w taką pułapkę. Mam nadzieję, że dbam o to wystarczająco. Najpierw jest mój zawód, a potem związana z nim reszta – wywiady, bywanie na premierach. Ważne, by zachować właściwe proporcje.”

„Bardzo chętnie zagrałabym coś w Krakowie. Byłam tam w teatrze przez 6 lat. Jeżeli nadeszłaby jakaś ciekawa propozycja z tamtejszych teatrów, z radością bym ją przyjęła.”

„Ważne jest, żeby krytyka nie była wytykaniem błędów, tylko krytycznym, a więc analizującym podejściem do roli. Wiele recenzji czy zdań mówiących o naszej pracy jest krytykanctwem, a nie konstruktywną krytyką, która dla mnie byłaby bardzo cenna. Z tego można się wiele nauczyć.”

„Kiedy ktoś daje mi jakiś rodzaj emocji, jakieś uczucie, ja to odbijam jak lustro. Nie jest tak, że ktoś mnie kocha, uwielbia, adoruje i otacza opieką, a ja nic, zimna ściana. Ja rezonuję! I myślę, że w relacjach między mężczyzną i kobietą właśnie o taki przepływ emocji i energii chodzi.”

„Trudno to nazwać zakochaniem. Kocham. Ale nie jestem zakochana w tym znaczeniu, w jakim rozumiem to słowo: pierwsze zauroczenie, fascynacja początkowych miesięcy.”

„Na to na prawdę nie ma reguł. Dwie osoby się spotykają, i dla jednej ty będziesz coś po prostu udawał i wymyślał i stwarzał siebie jakoś nadzwyczajnie i to nie trafi choćby nie wiem co, choćbyś ty obiektywnie robił wspaniałe rzeczy i (…) mógł zrobić dla tej osoby wszystko. Ale co to znaczy? Może ona wcale tego nie chce…?”

„Dla mnie zawód aktora opiera się na rozumieniu ludzkich nieszczęść. Kiedy dostaję trudne role, moje aktorstwo karmi się znajomością takich sytuacji. Jako człowiek też nie jestem impregnowana na cudze problemy.”