Łukasz Kadziewicz: Dziennikarz

„Dziennikarz: Co do tej pory zrobiło na panu największe wrażenie?
Łukasz Kadziewicz: Gdy pierwszy raz wziąłem swoją córeczkę na ręce. Kto tego nie przeżył, na pewno nie wie, o co chodzi. Nie ma narkotyków na świecie, które dają taki odjazd.”

„Dziennikarz: Teraz będziecie mieli dużo czasu na to, bo przecież przelot jest jednym wielkim odpoczynkiem i na pewno wam sił nie zabierze.
Łukasz Kadziewicz: Tak, dostaliśmy miejsca leżące w ocynkowanych trumnach w cargo.”

„Prawdziwy dziennikarz musi mieć świadomość, że należy do środowiska opiniotwórczego, że jego teksty czytają tysiące, a nawet miliony kibiców, więc czasami delikatniej trzeba podchodzić do pewnych problemów. Głupotę można napisać zawsze – przecież papier przyjmie wszystko, a odwoływanie potem tego wszystkiego małą czcionką na szesnastej stronie – to chyba nie ma sensu.”

„Mariusz jest Mariuszem, jest najlepszym zawodnikiem w reprezentacji Polski, jest jednym z najlepszych siatkarzy świata. Ogromny szacunek dla niego za to, co osiągnął i za to, jak gra, ale też czasami musimy przymknąć oko na to, jak się zachowuje. Czy nie rozmawia z dziennikarzami, czy rozmawia, czy gra, czy nie gra w Mistrzostwach Europy w Moskwie, w 2007 roku. To nie jest istotne. On jest w kategoriach fenomenalnych. Świetny gracz, ja się mogę wypowiadać tylko i wyłącznie w samych superlatywach na jego temat, bo jest to zawodnik, tak, jak kiedyś Wójtowicz w kadrze Wagnera, tak samo teraz Wlazły w reprezentacji Polski na przełomie wieków.”

„Mam żal do mediów, bo wydaje mi się, że żaden dziennikarz nie dorównał poziomem swojego profesjonalizmu do mojego poziomu sportowego. Większość ludzi nie ma pojęcia o tym, co pisze i jak pisze. Widywałem już dziennikarzy w stanie upojenia alkoholowego w miejscach, w których pijani być nie powinni. Ja tego nie wyciągam, bo to nie ma sensu. Dziennikarze żerują na mojej krzywdzie i niech tak będzie. Jeżeli dostali za tamtą sprawę fajną premię, to brawo dla nich. Niech kupią sobie krowę, niech każdy naje się do syta. Takie jest życie. Kadziewicz odcierpiał swoje, ale Kadziewicz nigdy się nie zmieni. Zawsze będę mówił prawdę.”

„Raúl wyznaczył pewne trendy: nauczył dziennikarzy rozmowy z siatkarzami, nauczył prezesów rozmowy z siatkarzami. Otworzył dla wielu ludzi oczy na to, jak powinna wyglądać profesjonalna siatkówka.”

„Dziennikarz: Dlaczego studiujesz pedagogikę? Lubisz dzieci? A może chciałbyś współpracować z trudną młodzieżą?
Łukasz Kadziewicz: Sam jestem trudną młodzieżą, więc będę miał pole do popisu.”

„Dziennikarz: Ty odnosisz wszystko do igrzysk, ale mistrzostwa świata też są niezwykłą wartością i osiągnięciem w skali historii.
Łukasz Kadziewicz: Tak naprawdę jesteś taki dobry, jak twój ostatni mecz. Moje ostatnie mecze są średniej jakości, więc nie mam prawa wyciągać rąk do osiągnięć.”

„Dziennikarz: Jak się udał dzisiejszy trening?
Łukasz Kadziewicz Najbardziej pikantne rzeczy były pod prysznicem. Śmigło upuścił mydło…”

„Dziennikarz: Dlaczego wszyscy siatkarze tak młodo się żenią?
Łukasz Kadziewicz: Szybko zaczynamy poznawać ciemną stronę życia.”

„Media kreują gwiazdy, albo niszczą ludzi. Ale prywatnie jesteśmy zupełni inni niż przedstawiają to dziennikarze. Mnie okrzyknęli pozerem i osobą niezrównoważoną psychicznie.”