Ludwik Szczepański, ps. Wincenty Ogórek – polski literat, publicysta, dziennikarz, poeta, w młodości również taternik.
Był synem literata i publicysty Alfreda Szczepańskiego oraz ojcem znanych taterników Jana Alfreda Szczepańskiego i Alfreda Szczepańskiego. Studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim i Jagiellońskim. Przez większość życia zajmował się dziennikarstwem. Wydawał czasopisma: „Życie” , dwutygodnik satyryczny „Urwisz”, „Ilustracja Polska”, „Nowiny dla Wszystkich”. W dwudziestoleciu międzywojennym był pracownikiem „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”. Zajmował się spirytyzmem, na temat którego pisał broszury. Był współzałożycielem Towarzystwa Metapsychicznego w Krakowie.
Jego ważniejsze dzieła to dwa tomiki poezji: Hymny i Srebrne noce. Lunatica , utrzymane w młodopolskim nastroju dekadentyzmu i melancholii. Napisał też powieści Król powietrza i Przewrót .