Lee Iacocca – amerykański menedżer przemysłu samochodowego, prezes Forda i Chryslera.
Urodził się w rodzinie włoskich imigrantów; jego ojciec Nicola przybył do Ameryki w 1902 roku, mając 12 lat, a matka Antoinette w 1921 roku. Nicola Iacocca był człowiekiem interesu, prowadził m.in. jadłodajnię i kino. Rodzinie powodziło się całkiem dobrze aż do czasów wielkiego kryzysu. Lee Iacocca przez cały okres edukacji uczył się bardzo dobrze, pełnił też funkcję przewodniczącego samorządu szkolnego. W 1939 roku zachorował na gościec stawowy, w wyniku czego został zakwalifikowany jako niezdolny do odbycia służby wojskowej. Ukończył Uniwersytet Lehigh w Bethlehem w Pensylwanii, specjalizując się początkowo w technologii budowy maszyn, a później zmieniając ją na projektowanie zakładów przemysłowych i organizację produkcji. Na tej samej uczelni przez cztery lata studiował też psychologię i psychopatologię. W czasie studiów pracował jako dziennikarz w uniwersyteckiej gazecie The Brown and White. Następnie podjął studia magisterskie w Princeton. Jako przedmioty fakultatywne wybrał politologię i tworzywa sztuczne.
Od sierpnia 1946 roku rozpoczął karierę w Ford Motor Company. Przeszedł wszystkie szczeble kariery, zaczynając jako inżynier-stażysta w służbach technicznych, a po dziewięciu miesiącach przenosząc się do działu sprzedaży samochodów. W 1960 roku, w wieku 36 lat, został prezesem Ford Division, najważniejszej jednostki całej kompanii. Mimo przeprowadzeniu wielu kampanii promujących nowe samochody, w 1978 roku został zwolniony przez Henry'ego Forda II.
Jeszcze tego samego roku Iacocca został prezesem Chryslera, a od września 1979 roku przewodniczącym rady nadzorczej. Za jego zarządu firma podniosła się z zapaści; wprowadził m.in. do produkcji minivana. Pracował tam do 1993 roku.
Po śmierci żony , chorej na cukrzycę, Iacocca wspiera badania nad tą chorobą, założył też własną fundację.
W 1984 roku Iacocca wydał autobiografię , a w 2007 książkę Where Have All the Leaders Gone.
✵
15. Październik 1924 – 2. Lipiec 2019
