Krzysztof Zbaraski herbu własnego – książę, ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1622-1624.
Był synem Janusza Zbaraskiego i Anny Czetwertyńskiej, bratem Jerzego Zbaraskiego. Nie ożenił się i nie miał dzieci. Był przedostatnim z rodziny Zbaraskich.
Był koniuszym wielkim koronnym, członkiem komisji do spraw kozackich i taryf cenowych, starostą wiślickim, hrubieszowskim. Za długi Tęczyńskich przejął klucz końskowolski.
Był też wysyłany w misje zagraniczne. Do legendy przeszło jego poselstwo do Konstantynopola , a to ze względu na fantastyczny przepych towarzyszący jego orszakowi, w dużej mierze własnego sumptu. Misja przeprowadziła m.in. wykup polskich jeńców, w tym Stanisława Koniecpolskiego. Poselstwo to zostało opisane przez jednego z uczestników Samuela Twardowskiego w poemacie: Przeważna legacyja, Jaśnie Oświeconego Książęcia Krzysztofa Zbaraskiego... Był też fundatorem kolegium jezuickiego w Winnicy.
Był jednym z prywatnych uczniów Galileusza.
Pochowany w kaplicy Zbaraskich przy krakowskim kościele dominikanów pw. św. Trójcy .
✵
1580 – 6. Marzec 1627
