Igor Kantorowski cytaty

„Mówię ci, siedzisz przykuty do krzesła.
Latawiec spokoju unosi cię do Patagonii.
Przestałeś udawać siebie. Błazen kelner,
oszukuje kieliszek. Twoja tolerancja nie ma
granic. Jesteś otwarty jak ogród wokół
porzuconego domu. Nie masz już żony, dzieci,
rat. Żadnych straconych lat. Upiory Szekspira
poprzysiadały obok. Wróżą, z rozlanego piwa.
Noc trwa tu do niepamięci. Zaczarowany
dorożkarz, wypożyczony od Gałczyńskiego,
odwozi cię do domu. Znowu jesteś bezpieczny.
Rano anioł, żona. Podaje ci herbatę z aspiryną.
Dzieci nakładają kapcie. Możesz włączyć telewizor.”

Igor Kantorowski

Źródło: Wyznanie

„To niemożliwe, aby w krzyku lata było tyle niepokoju.
Przecież lato to uspokojenie. Świt łamany opłatkiem jeziora,
co rozmowę prowadzi potajemną z drzewem pochylonym nad
grozą skarpy.”

Igor Kantorowski

Źródło: Lato

„Moja poezja nikogo nie wzruszy,
ani nie wyrwie z odrętwienia.
Nie spowoduje zamieszania.
Będzie niemym echem snu. To takie
coraz częstsze. Gładka normalność.
Patrzenie w letargu przez szybę.
Promienie, wybranki losu podtrzymują
koloryt kwiatów. One też topnieją
w suchość.”

Igor Kantorowski

Źródło: Pomału

„To nieprawda, że pisanie jest przyjemnością,
wsłuchiwania się w ciepłotą melodii wiatru.
Że wystarczy słuchać ludzi, chodzić brzegiem
morza, być wyrozumiałym dla pijaka.”

Igor Kantorowski

Źródło: Rodowód