Hans Sachs – niemiecki poeta przypowieściowy, meistersinger i dramaturg. Był synem krawca, pracował jako czeladnik szewski, kształcił się równocześnie na meistersingera. Wybijając się wkrótce na czoło, stał się sławny, osiadłszy po kilkuletniej wędrówce w Norymberdze, wyzwolony na „mistrza” w roku 1517. W roku 1523 sławił Lutra wierszem „Die Wittenbergisch Nachtigall”, w roku 1524 rozprawił się z przeciwnikami reformacji w 4 dialogach prozą. Silnie oddziałała na jego twórczość rozległa lektura. Poeta bardzo płodny aż do starości, do roku 1567 napisał 4275 poematów, 1700 opowiadań i 208 utworów dramatycznych, w 34 tomach rękopiśmiennych, z których dochowało się 20. W roku 1558 rozpoczął wydawnictwo swych utworów. Sława jego odrodziła się w okresie „burzy i naporu”, zwłaszcza dzięki Goethemu, odtąd uważany za największego poetę niem. XVI. w. Z utworów jego najwybitniejsze przypowieści wierszem i dramaty o bardzo urozmaiconej treści. W utworach osnutych na tle własnych przeżyć i wrażeń ujmuje świeżością, humorem i żywością opisu oraz ciętością dialogu. Pierwsze krytyczne wydanie zbiorowe wydawane było w latach 1870–1903, , nadto różne inne wydania.
Napisał ok. 2000 wierszy, bajek i sztuk teatralnych. Skomponował ok. 4300 pieśni religijnych i świeckich. Utwory jego cieszyły się ogromnym powodzeniem u współczesnych; spisał je A. Puschmann . Pisał m.in. fastnachtsspiel, czyli krótkie satyryczne scenki karnawałowe.
Postać Sachsa spopularyzowana została przez J.W. Goethego , trafiła na scenę operową , teatralną i plan filmowy.
Wikipedia