Georg Christoph Lichtenberg: Na czasie cytaty (strona 2)

„Chodzi mu, tak jak każdemu wielkiemu filozoficznemu gadule, nie tyle o prawdę, ile o brzmienie jego prozy.”

„Gdzie umiarkowanie jest błędem, tam obojętność jest zbrodnią.”

„Jest rzeczą powszechni znaną, że kwadransiki dłuższe są od kwadransów.”

„Temat wystarczający do milczenia.”

„Człowiek ten posiadał tyle rozumu, że nie nadawał się już prawie do niczego.”

„Chciałbym znać tytuł ostatniej w świecie książki.”

„Wielcy ludzie też błądzą, niekiedy nawet tak często, iż prawie ulegamy pokusie, by uważać ich za miernych lub małych.”

„Częściej słyszymy pouczenia niż pocieszenia.”

„Książka jest lustrem: gdy zajrzy do niej małpa, nie odzwierciedli ona apostoła.”

„Najniżsi podoficerowie są najdumniejsi.”

„Nie posiadamy takich słów, by móc z durniami mówić o mądrości.”

„Czy sądzicie, że Bóg jest katolikiem?”

„Co wielki dureń napisze w książce, byłoby może znośne, gdyby potrafił wyrazić to w trzech słowach.”

„Nawet nasze częste błędy mają ten pożytek, że w końcu przyzwyczajają nas do myśli, iż wszystko może dziać się inaczej, niż to sobie wyobrażamy.”

„Wyglądał tak smutnie jak dziobek zdechłej ptaszyny.”

„Poczucie zdrowia zdobywamy tylko przez chorobę.”

„Cały rodzaj ludzki chwali tylko dobro; jednostka (często) – zło.”

„Nie ufaj ludziom, którzy zapewniając cię o czymś, czynią to z ręką na sercu.”

„Człowiek stoczył się do roli zwierzęcia domowego, dlatego jest tak zepsuty.”