Eva Perón cytaty (15 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

Eva Perón: 15 Cytatów 0 Polubień

Eva Perón słynne cytaty

„Hej, dziewczęta, posłuchajcie tego! Halo, czy to rada ministrów? Dajcie mi tu prezydenta [Pedro] Ramireza… Halo, panie prezydencie. Tu Eva Duarte… Tak, z rozkoszą zjem z panem obiad jutro wieczorem. O dziesiątej… Dobrze. Na razie… Chau, Pedro.”

Eva Perón

w lipcu 1943 Eva zaszokowała swych kolegów w sali prób Radio Belgrano demonstrując im, jakie wpływy daje jej sława; zadzwoniła do Pedro Ramireza i rozmawiała z nim słowami podanymi wyżej.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, tłum. Zofia Domaniewska, wyd. Puls, ISBN 1859170676, s. 149.

„Jadę do Starego Świata z przesłaniem pokoju i nadziei… Jadę jako przedstawicielka moich ukochanych „descamisados”, odchodzę, ale moje serce zostaje z nimi.”

Eva Perón

Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 169.

„Plutarch… To ten okropnie stary pisarz!”

Eva Perón

zapytana o swego ulubionego autora.
Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 173.

„A może by z niej upiec chleb?”

Eva Perón

podczas rozmów Juana Peróna z Francisco Franco w Hiszpanii, kiedy ten drugi stwierdził fałszywie, że posiada tyle mąki, iż nie wie, co z nią zrobić.
Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, s. 171.

„Staram się z całych sił, aby moje ciało stało się pomostem prowadzącym do ludzkiego szczęścia. Przejdźcie po nim.”

Eva Perón

Źródło: Evita Perón, red. Jean-Louis Febvre

„Czy pan słyszy? Nazywają mnie kurwą.”

Eva Perón

podczas oficjalnej podróży do Mediolanu, gdy rozpanoszony tłum zablokował ulicę, wznosząc nieprzyjemne okrzyki; towarzyszący jej emerytowany włoski admirał powiedział na to: „Tak, słyszę. Ja też nie byłem na morzu od piętnastu lat i nadal tytułują mnie admirałem”.
Źródło: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, tłum. Agnieszka Tynecka, Tomasz Bednarowicz, Robert Foltyn, Time after Time. International, USA Los Angeles-Łódź 1991, ISBN 8390036002, s. 70.

„Nie odstępowałam go ani na krok. Być może to właśnie zwróciło jego uwagę. Gdy miał czas mnie słuchać, powtarzałam nieustannie: „Jeśli jest tak, jak pan mówi, i sprawy kraju są pana własnymi sprawami, przysięgam, że choćby wymagało to największych poświęceń, nie opuszczę pana aż do śmierci.””

Eva Perón

Opisz: o początkach znajomości z Juanem Perónem.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, op. cit., s. 150.

„Stanęłam obok niego [Juana Perona]. Być może dzięki temu zwrócił na mnie uwagę; kiedy znalazł chwilę czasu, żeby mnie wysłuchać, powiedziałam, jak mogłam najlepiej: „Jeśli zgodnie z tym, co pan mówi, sprawy ludu leżą na pana sercu, to, niezależnie od koniecznych ofiar aż do śmierci nie odstąpię od pana boku.””

Eva Perón

Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 142.

„Identyfikując się z ojczyzną, poświęcę jej całe swoje życie, ponieważ są jeszcze w tym kraju ludzie biedni i nieszczęśliwi oraz pozbawieni wszelkiej nadziei i chorzy. Wiem to. Doświadczyłam tego na własnej skórze.”

Eva Perón

Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 163.

Eva Perón Cytaty o historii

„On jest przywódcą, a ja tylko jego cieniem.”

Eva Perón

o Juanie Perónie.
Źródło: John Charles Chasteen, Ogień i krew. Historia Ameryki Łacińskiej, tłum. Katarzyna Bartuzi, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2007, ISBN 9788306030594, s. 196.

„Niech żyje rak!”

Eva Perón

napis na murze w Buenos Aires, który pojawił się po śmierci Evy.
Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 141.

„Kochany Juanie,
Odjeżdżam z wielkim ubolewaniem, ponieważ nie mogę żyć z dala od Ciebie; kocham Cię tak bardzo, że graniczy to z bałwochwalstwem. Być może nie zdołałam okazać Ci ogromu moich uczuć, ale pragnę Cię zapewnić, iż dużo musiałam w życiu walczyć, żeby stać się kimś. Wiele wycierpiałam, ale wtedy pojawiłeś się Ty i uszczęśliwiłeś mnie tak, że do dziś wydaje mi się, że to sen; jedyne, czym mogłam cię obdarzyć, moje serce i duszę, ofiarowałam Tobie. Przez trzy lata naszego stale rosnącego szczęścia ani przez chwilę nie przestałam Cię wielbić i dziękować Bogu, że w swojej dobroci wyróżnił mnie, obdarowując Twoimi względami, których zawsze starałam się być godna, robiąc wszystko, by cię uszczęśliwić. Nie wiem, czy mi się to udało, ale pragnę Cię zapewnić, że nikogo na świecie bardziej nie szanowałam i nie kochałam. Jestem Ci tak wierna, że jeśli Bóg nie zgodzi się na szczęście dalszego kochania Ciebie i powoła mnie do siebie, to pozostanę Ci wierna, i po śmierci i będę Cię czciła zza grobu…”

Eva Perón

Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 177.

„Urodziłyśmy się po to, by zostać gospodyniami, a nie włóczyć się po ulicach.”

Eva Perón

o roli kobiety w społeczeństwie.
Źródło: John Charles Chasteen, Ogień i krew. Historia Ameryki Łacińskiej, op. cit., s. 196.

„Nigdy nie miałam trudności w kontaktach z robotnikami. Zgadza się, to prości ludzie. Mówią wszystko bez ogródek. Nie potrzebują długich wstępów, żeby wyrazić to, co myślą, ponieważ jeszcze nie nauczyli się kłamać. Jeśli zdarzyło się, że nie dotrzymałam obietnicy, mówili mi o tym w sposób, którym nie czułam się urażona. Nigdy nie wybierałam specjalnie robotników, którzy mogli mnie odwiedzać. Wiem, że czasem bywali wśród nich komuniści, którzy wślizgiwali się pomiędzy peronistów. Nigdy jednak nikt mnie nie obraził. Niekiedy z wielkim zapałem i szczegółowo omawialiśmy problemy o wielkim znaczeniu. Nigdy jednak nie musiałam się „zniżać”, żeby użyć tego prostackiego i niegodnego wyrażenia. Oligarchowie, którzy uważali, że dyskutując z robotnikami „zniżam się”, wiele mogliby się od nich nauczyć i być może – chociaż mówię to bez większej nadziei – i dałoby się im zyskać trochę więcej uczciwości i godności.”

Eva Perón

Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, s. 166.

„Śmierć kurwie, zabić Duarte!”

Eva Perón

okrzyki wznoszone przez hordę studentów, którzy zaatakowali Evę niedługo przed publicznym przemówieniem Juana Peróna z balkonu Casa Rosada (jego siedziby).
Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 160.