Emily Dickinson cytaty

strona 7

„Nadzieja ma skrzydła, przysiada w duszy i śpiewa pieśń bez słów, która nigdy nie ustaje, a jej najsłodsze dźwięki słychać nawet podczas wichury.”

„Nie miałam czasu na Nienawiść
Bo
Grób mi był Przegrodą —
Życie nie było
Dość pojemne —
Aby w nim zmieścić – Wrogość”

„Kochający nie mogą umrzeć, bo miłość jest nieśmiertelna.”

„Wspólna śliwka to nie śliwka. Miałam zbyt wiele respektu, aby zjeść miąższ, a pestek nie lubię.”

„Za każdą chwilę ekstazy musimy płacić drżący twardą walutą cierpienia.”

„Niebo – to, czego nie dosięgam!
Już jabłko na jabłoni —
Gdy Gałąź dłuższa niż Nadzieja —
Jest Niebem – dla mej Dłoni!”

„Nadzieja jest tym upierzonym
Stworzeniem na gałązce
Duszy – co śpiewa melodie
Bez słów i nie milknące”

“To Whom the Mornings stand for Nights,
What must the Midnights — be!”

“Nature is what we see,
The Hill, the Afternoon—
Squirrel, Eclipse, the Bumble-bee,
Nay—Nature is Heaven.

Nature is what we hear,
The Bobolink, the Sea—
Thunder, the Cricket—
Nay,—Nature is Harmony.

Nature is what we know
But have no art to say,
So impotent our wisdom is
To Her simplicity.”

“New feet within my garden go,
New fingers stir the sod;
A troubadour upon the elm
Betrays the solitude.

New children play upon the green,
New weary sleep below;
And still the pensive spring returns,
And still the punctual snow!”

“The distance that the dead have gone
Does not at first appear;
Their coming back seems possible
For many an ardent year.

And then, that we have followed them
We more than half suspect,
So intimate have we become
With their dear retrospect.”

“Glee! the great storm is over!
Four have recovered the land;
Forty gone down together
Into the boiling sand.Ring, for the scant salvation!
Toll, for the bonnie souls,—
Neighbor and friend and bridegroom,
Spinning upon the shoals!How they will tell the shipwreck
When winter shakes the door,
Till the children ask, “But the forty?
Did they come back no more?”Then a silence suffuses the story,
And a softness the teller’s eye;
And the children no
further question,
And only the waves reply.”

“Drowning is not so pitiful
As the attempt to rise.
Three times, ’t is said, a sinking man
Comes up to face the skies,
And then declines forever
To that abhorred abode

Where hope and he part company,—
For he is grasped of God.
The Maker’s cordial visage,
However good to see,
Is shunned, we must admit it,
Like an adversity.”