Emil Zegadłowicz: Na czasie cytaty (strona 3)

„W państwach militarystycznych – a inne państwa przecież być nie mogą – pewna szlachetna bezmyślność stopniowań była celem samym w sobie – a to właśnie idealnie wypowiadało się unifikacją stroju – zróżniczkowanego naszywkami różnych barw i kształtów.”

„Szczegóły ujemne, (…) zazwyczaj drobne, powszednie codzienne, decydują o ogólnym – mizerackim zresztą, – mizoginizmie mężczyzn.”

„Przestępstwa zaczynają się od słów; rewolucje od myśli.”

„Miłość jest tak rzadkim zjawiskiem jak geniusz.”

„Niedopuszczalne jest, aby do spraw wysokiego ładu społecznego mógł się mieszać niewykształcony i błędnie kształcony funkcjonariusz jakiegokolwiek zrzeszenia wyznaniowego.”

„Czczę ideę społeczną, która na abnegacji z egoizmem buduje sposobność współżycia człowieka z człowiekiem.”

„Troski szkolne są deprymujące, czad ich snuje się nad życiem długo.”

„Najłatwiej galopować na frazesie.”

„Pisarz skupia zło i dobro, współczesność całą jak w soczewce, promień przez jej ognisko przepuszczony jest ostry i żądliwy – dobrze skierowany pali, parzy, podnieca, niepokoi.”

„Kto słowom serca wierzy, ten nigdy nie zginie.”

„Szkół, gdzie by mógł uczyć się człowiek swego człowieczeństwa nie ma na świecie i pewnie nigdy nie będzie.”

„Przecież to obojętne, czy muzy naprawdę istnieją (… to, że są wiedzą naszej świadomości, że budzą sobą zachwyt i upajającą malignę – to już aż nazbyt wystarczające istnienie! I, powiem, najwznioślej!”

„Kłamstwo a niemówienie prawdy to dwie różne rzeczy.”