Emil Zegadłowicz: Na czasie cytaty

„Nigdy mi się nie podobają kobiety, które kocham; Mógłbym powiedzieć, że kocham je za niedomiar, za to czego im brakuje: urody, wiedzy, zdrowia; Zauważone braki podniecają, upiększam je wyobraźnią, kształcę, leczę.”

„Przemoc to nie siła.”

„Dążeniem, przemienieniem, doskonaleniem świadomości jest miłość!”

„W przebudowę świata trzeba wnieść element miłości.”

„Przyszłość to teraźniejszość, która jeszcze nie minęła.”

„Najłatwiej i najskuteczniej śmiercią się dorabiasz, poeto, pamiętliwości ludzkiej.”

„Przecież to obojętne, czy muzy naprawdę istnieją (… to, że są wiedzą naszej świadomości, że budzą sobą zachwyt i upajającą malignę – to już aż nazbyt wystarczające istnienie! I, powiem, najwznioślej! – nie żyć a istnieć – to chyba najwyższa, najdoskonalsza forma bytu).”

„Naród ma taką sztukę, na jaką zasłuży.”

„Najwyższą cnotą i heroizmem jest życzliwy, dobry uśmiech ludzki wyrosły ze zrozumienia, czyli z rezygnacji.”

„Jaki jest cel poezji? – budzić czujność, niepokoić.”

„Miłość to dojrzałość, najwyższa skala temperatury uczuciowej…”

„Dla przedmiotów i spraw jest prawo, lecz dla człowieka bezprawie.”

„Wychowuje się tak zwanego obywatela, żołnierza, niewolnika, nicość intelektualną.”

„Kto burzy, musi umieć budować, lecz kto chce budować, musi umieć burzyć.”

„W świecie dziecinnych umysłów dyktatury są przecie jedyną formą społeczną.”

„Był alkoholikiem i w tej namiętności wypowiadał się bez reszty.”

„Stref miłosnych jest wiele; miłość jest jedna.”

„Zawsze na dnie świadomości pisarskiej leży poczucie krzywdy.”

„Przez myśl, uczucia, czyny, upadki i wzwyżenia przelewa się cała przyroda, wszystkie jej prawa, cała jej obojętność, energia i ruch.”