Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, op. cit., s. 342.
Edward VII słynne cytaty
„Niech ktoś mi wreszcie wyjaśni, o co w tym sztuczydle chodzi!”
wypowiedziane, gdy za młodu był zmuszany do oglądania „odpowiednich” sztuk w angielskich teatrach.
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, op. cit., s. 334.
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, op. cit., s. 343.
gdy ksiądz na lekcji religii skarcił go, że istnieje coś wyższego od króla.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, op. cit., s. 10.
„Spiąć kołnierzyk czarnymi spinkami, a potem – do teatru.”
wg anegdoty tak zareagował, gdy szykując się do wyjścia na miast dowiedział się o śmierci jakiegoś dalekiego krewnego.
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, op. cit., s. 335.
„Dziecko powinno tylko odpowiadać na pytania. A ja o nic nie pytałem.”
do swego małego wówczas syna – przyszłego króla Jerzego V.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, op. cit., s. 10.
Edward VII cytaty
po tym jak jego matka – królowa Wiktoria Hanowerska – wysłała mu długi list pełen rad i pouczeń zamiast pomocy finansowej.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272, s. 9.
„A dlaczego mieliby nas kochać?”
reakcja na słowa „Francuzi nas nie kochają”, które wypowiedział ktoś z personelu ambasady angielskiej we Francji.
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 342, tłum. Stanisław Kroszczyński.
„Ci republikanie to gorące głowy, lecz mają szlachetne serca.”
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, op. cit., s. 336.
Dirty Bertie (ang.)
jedno z przezwisk Edwarda VII, który miał notabene zostać z woli matki królem Albertem Edwardem, lecz zrezygnował z tego imienia
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, op. cit., s. 344.
„Właśnie golę Jego Królewską Mość.”
kiedy właściciel małego hoteliku zastał go podczas golenia w okresie, w którym podróżował incognito po Szkocji.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, op. cit., s. 10.