Aleksander Iljicz Uljanow – rosyjski rewolucjonista, jeden z działaczy narodowolców, starszy brat Włodzimierza Lenina.
W roku 1883 ukończył z wyróżnieniem liceum w Symbirsku i rozpoczął studia na Uniwersytecie Petersburskim na wydziale nauk ścisłych . Po napisaniu pracy doktorskiej został wybrany do Towarzystwa Naukowo-Literackiego. W tym czasie poznał zakazane przez rząd prace lewicowych filozofów w tym Karola Marksa czy Nikołaja Czernyszewskiego. W trakcie odbywania pracy naukowej wziął udział w agitacji przeciwko monarchii absolutnej cara Aleksandra III. Uczestniczył w nielegalnych spotkaniach, demonstracjach i zajmował się propagandą wśród studentów i robotników. W 1886 został członkiem frakcji terrorystycznej ruchu Narodna Wola; współredagował program tego ugrupowania. Uznając klasę robotniczą za „jądro partii socjalistycznej” program ugrupowania potwierdzał inicjatywę rewolucyjnej inteligencji do walki z autokracją caratu; terror widziany był jako środek do tej walki. Uljanow i jego towarzysze przygotowywali zamach na życie cara; jednakże 1 marca 1887 zostali aresztowani. Uljanow wystąpił w sądzie z polityczną przemową i biorąc całą winę na siebie. 8 maja został wraz ze wspólnikami: Pachomijem Andrejuszkinem, Wasylem Generałowem, Wasylem Osipanowem i Piotrem Szewyriowem skazany na śmierć i powieszony.
Egzekucja brata zradykalizowała Lenina, który mocniej zaangażował się w protesty studenckie i rewolucyjną propagandę, ale odrzucił terror jako metodę walki.