„Mam dość pierdolonych ludzi, którzy mówią mi jak mam żyć.“
— Freddie Mercury brytyjski muzyk rockowy, wokalista (Queen) 1946 - 1991
Cytaty o życiu i ludziach
Pokrewne tematy
„Dwa rodzaje ludzi niczego nie osiągną: ci, którzy wstają dopiero długo po obudzeniu się, oraz ci, którzy się budzą dopiero długo po wstaniu.“
— Eleanor Roosevelt żona Franklina Delano, działaczka na rzecz praw człowieka, dyplomata 1884 - 1962
„Jest to rodzaj książki, którą obdarowuje się chrześniaków: rodzaj lektury, która bywa czytana na głos podczas dni skupienia. Jest to nawet, co zauważyłem z gorzkim uśmiechem, rodzaj lektury grawitującej w kierunku gościnnych pokoi sypialnych, by tam wieść niczym nie zakłócony żywot w towarzystwie takich pozycji jak Poradnik drogowca, John Inglesant czy Życie pszczół.“
— Clive Staples Lewis, książka Listy starego diabła do młodego
Listy starego diabła do młodego, Opis: refleksja na temat sklasyfikowania książki przez czytelników.
Źródło: przedmowa, wyd. 24
„Za samą szlachtę bić się nie będę, chcę wolności dla całego narodu i dla niej wystawię tylko me życie.“
— Tadeusz Kościuszko polski i amerykański generał 1746 - 1817
„Generał Felicjan Sławoj Składkowski, premier i wielokrotny minister w międzywojennej Polsce, był z wykształcenia lekarzem, a więc jego starania o podniesienie poziomu higieny w kraju było czymś naturalnym. Będąc ministrem spraw wewnętrznych wydał on m. in. rozporządzenie polecające stawianie gustownych wychodków na wsiach, aby przerwać tradycję chodzenia „za stodołę”. (…) Niewdzięczny lud szybko obdarzył te publiczne przybytki mikcji i defekacji mianem „sławojek”, co splendoru imieniu generała raczej nie dodawało, a później, w okresie PRL-u, było stałym elementem w propagandzie ośmieszającej przedwojenne władze. (…) Oto kilkadziesiąt lat wcześniej, prezydent Krakowa Juliusz Franciszek Leo, ekonomista i prawnik, profesor UJ, twórca Wielkiego Krakowa, zainicjował w swoim mieście budowę szaletów publicznych, aby strzec niewinne pacholęta, dziewice, matrony i szlachetnych obywateli przed gorszącym widokiem osobników nieprzystojnie „puszczających wodę” po kątach. (…) Oczywiście dowcipna krakowska ulica nadała tym stylowym małym budyneczkom nazwę „leówek” (…).“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Higiena sanitarna w Polsce. Jak załatwiano potrzeby fizjologiczne?, Ekologia. pl, 2011. http://ekologia.pl/srodowisko/specjalne/obieg-zamkniety-czyli-przyczynek-do-dziejow-higieny-sanitarnej-w-dawnej-polsce,15189.html
„Wiatr – życiodajne boskie tchnienie. Na jego zbawienny powiew wyczekiwały niegdyś załogi żaglowców podczas flauty. To on rozpędzał posępne chmury i rozwiewał mgły, to on łagodził skwar, muskał delikatnie włosy kobiet i… przynosił odnowę, również – oczywiście w przenośni – tę polityczną.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Największe cyklony, huragany, orkany, tornada i trąby powietrzne w Polsce i na świecie, Ekologia.pl, 2012. http://ekologia.pl/pogoda/artykuly/ciekawostki/najwieksze-cyklony-huragany-orkany-tornada-i-traby-powietrzne-w-polsce-i-na-swiecie,17231.html
„Och, cóż to była za kobieta! Na temat tajemnicy jej pochodzenia i burzliwego życia napisano tomy, jej postać do dzisiaj wzbudza emocje i wywołuje ostra spory. Piękna i ambitna, kochająca i namiętnie kochana, wywalczyła sobie pozycję na szczytach ówczesnej hierarchii społecznej. Nieodrodna córa swojej epoki!“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Krajobrazy utracone: Zofiówka – romantyczny ogród krajobrazowy w Humaniu, Ekologia.pl, 2012. http://ekologia.pl/styl-zycia/podroze/krajobrazy-utracone-zofiowka-romantyczny-ogrod-krajobrazowy-w-humaniu,16401.html
„Kresy Wschodnie, to obszar zaiste ogromny! Choć tereny te były niezmiernie zróżnicowane etnicznie, kulturowo, religijnie i cywilizacyjnie, to jednak wytworzył się tam swoisty kod kulturowy, który nieomylnie pozwalał rozpoznać ludzi „stamtąd”. Na ukształtowanie specyficznego typu wrażliwości mieszkańców Kresów – oprócz burzliwych dziejów – niewątpliwy wpływ miały warunki naturalne, a więc klimat oraz otaczająca ich przyroda i krajobrazy. Pośród dolin i jarów rzek, wzniesień i skał, jezior i bagien, nieprzebytych lasów i nieograniczonych przestrzeni, powstawały przecież ręką ludzką uczynione zamki, dwory, przepiękne parki i ogrody wokół rezydencji, architektonicznie wspaniałe miasta i pełne uroku wsie, kurorty i uzdrowiska, ośrodki wydobywcze i przemysłowe, a także obficie rodzące sady i pola uprawne. A nad tym wszystkim unosiło się tajemnicze, nieodgadnione i niedopowiedziane „coś”.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Zaleszczyki – krajobrazy utracone, Ekologia. pl, 2011. http://ekologia.pl/styl-zycia/podroze/zaleszczyki-krajobrazy-utracone,15940.html
„Niemal każdy człowiek popełnia w swoim życiu czyny, których przychodzi mu się wstydzić po latach. Im kto w społeczeństwie wyższą pozycję zajmuje, lub piastuje poważniejsze stanowisko, tym łatwiej mu ów błąd życiowy z płaszczyzny osobistej przenieść na płaszczyznę ogólną, publiczną. Wybitni ludzie są bowiem bacznie obserwowani przez innych i rozliczani z najdrobniejszych nawet posunięć. Taka jest oto przyczyna – oczywiście przedstawiona w największym skrócie – że o niecnych sprawkach możnych tego świata wiemy tak wiele i z taką lubością nimi się zajmujemy. A może chodzi tu o uspokojenie własnego sumienia?“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Brzydkie sprawki wielkich krakowian, „Gazeta Krakowska” nr 295, 18 grudnia 1992, s. 6.
„Może warto już w innym świetle niż dotychczas spojrzeć na tę ciągle kontrowersyjną i przecież wciąż tak mało znaną postać Stanisława Augusta, której to postaci równie łatwo przypisywano wątpliwe zasługi jak i niepopełnione błędy i winy. Powrót do Polski króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dokonać się musi bowiem najpierw poprzez serca i umysły Polaków, aby stać się powrotem faktycznym i nieodwracalnym.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Stanisław August w Petersburgu, „Życie Literackie” nr 43, 25 października 1987, s. 1, 6. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=12440&from=publication&tab=1
„Poważne rabunki i zbrodnie karano zazwyczaj niezwykle surowo. Najłagodniejszym wyrokiem, na jaki mógł liczyć złoczyńca, była kara więzienia na sto lat i jeden dzień. Zazwyczaj jednak delikwenta czekało ścięcie, powieszenie, wplecenie w koło, pogrzebanie żywcem i przebicie kołem (palikiem), spalenie na stosie lub utopienie. Te dwa ostatnie rodzaje uśmiercania stosowano zwykle wobec kobiet oskarżonych o czary, trucicielstwo, zadawanie kołtuna itp.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Okropności krakowskie, „Gazeta Krakowska” nr 192, 20 sierpnia 1993, s. 12.
„Wbrew utartym opiniom w sferach rządowych II Rzeczypospolitej doskonale zdawano sobie sprawę z rzeczywistej pozycji i trzeźwo oceniano ekonomiczne możliwości kraju. Skoro zatem emigracja zarobkowa była tej rzeczywistości integralnym elementem, to należało bez fałszywego wstydu i szermowania patriotycznymi hasłami działać tak, aby tracąc z konieczności obywatela, nie utracić jego narodowego poczucia i tożsamości. Tak też wtedy czyniono i niepotrzebne do tego były fasadowe instytucje i biurokratyczne aparaty. Stosunki kraju z emigracją charakteryzowała po prostu normalność.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Polonia zagraniczna w czasach II Rzeczypospolitej, „Życie Literackie” nr 33, 20 sierpnia 1989, s. 10. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13576&from=publication&tab=1
„Cóż jest w dębie takiego, że go tak często antropomorfizujemy, że mówimy o nim jak o drugim człowieku? Dąb przecież także… umiera. Umiera powoli i majestatycznie, tak jak przystało na jego 1500-letnie życie. (…) Gdy stoimy oko w oko z królem drzew polskich, to pamiętajmy, że patrzą na nas wieki, wieki podczas których jakże inny był stosunek człowieka do dębów i do całej przyrody.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Dąb – król polskich drzew, „Aura” nr 9, wrzesień 1988, s. 20–21. http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.agro-72dccf88-5430-4d92-8617-9f550865d9b9?q=1dac2329-67be-4b51-b5b3-4554b1ebe953$15&qt=IN_PAGE
„Biblioteka to nie tylko miejsce, gdzie można przyjść, sięgnąć po wybraną pozycję i po wykorzystaniu odłożyć z błogą pewnością, iż leżeć tam będzie zawsze, gdy tylko zajdzie potrzeba ponownego do niej dotarcia. Aby tak było, trzeba ponosić ciągłe nakłady i otaczać bibliotekę opieką. Taką samą opieką jak muzea, teatry, kina, salony wystawowe. Należy o tym przypominać wszystkim, którzy o stanie kultury polskiej decydują.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Książki utracone, „Życie Literackie” nr 35, 28 sierpnia 1988, s. 11. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13429&from=publication&tab=1
„Śpią snem wiecznym wielcy monarchowie w podziemiach katedralnych na Wawelu, wolni nareszcie od spraw wielkich i małych, ważnych i błahych. Nad ich głowami skrytymi pod kamiennymi posadzkami i płytami przeminęły wieki i pokolenia i coraz rzadziej z tego przedwiecznego trwania budzi ich dźwięk Zygmunta.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Wielkie pogrzeby w dawnej Polsce, „Życie Literackie” nr 44, 30 października 1988, s. 1, 8. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13438&from=publication&tab=1
„Niezbadane wyroki historii mogą uczynić z człowieka bohatera czczonego przez przyszłe pokolenia, lub na zawsze wymazać go z pamięci narodu. W nocy z 29 na 30 listopada 1830 Piotr Wysocki jako przywódca spisku podchorążych dzierżył w swoich rękach przez moment los umęczonej Ojczyzny. Ta chwila uczyniła zeń bohatera i na trwałe wpisała jego nazwisko do podręczników historii. Lecz bywa i tak, że za jeden moment wyniesienia przychodzi płacić spędzonymi w goryczy i cierpieniu latami samotności i zapomnienia. Życie wydaje się wówczas karą, a śmierć oczekiwanym wybawieniem.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Syberyjskie losy Piotra Wysockiego, „Życie Literackie” nr 48, 27 listopada 1988, s. 1, 13. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13442&from=publication&tab=1
„Wielki strach przed trądem i zarazą powodował, iż wielu mieszkańców miasta postradało zmysły, stając się pensjonariuszami szpitali waryatów, które istniały w Polsce już w XVI wieku. Krakowski szpital dla pacarellów, alias dla szalonych ludzi powstał w wieku XVII.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Jak w Krakowie chorowano, czyli o szpitalach, podrzutkach, trędowatych, zapowietrzonych, wariatach i francuskiej chorobie, „Gazeta Krakowska” nr 127, 4 czerwca 1993, s. 4.
„Gdybyśmy w swoich sądach o wybitnych ludziach przeszłości kierowali się jedynie notkami encyklopedycznymi i poważnymi monografiami, obraz minionych epok wydałby się nam wielce ponury, a ludzie poważni, smętni i do znudzenia pryncypialni. Między linijkami tekstu wyliczającego zasługi, stanowiska i osiągnięcia niewiele, niestety, pozostaje miejsca dla człowieka z krwi i kości. A to przecież codzienne bytowanie tworzyło koloryt epoki, natomiast zalety, przywary i narowy ludzi przeciętnych i wielkich stanowiły niewyczerpalny temat rozmów i plotek, którym z równym zainteresowaniem poświęcała uwagę ulica, jak i salony.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Niemcewicz mniej znany, „Życie Literackie” nr 27, 9 lipca 1989, s. 10. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13564&from=publication&tab=1
„Cóż zatem – oprócz dramatu ludzi i miasta – przyniosły krwawe zdarzenia sprzed siedemdziesięciu lat? Otóż, wykazały one wyraźnie, jak łatwo można autentyczne i uzasadnione niezadowolenie społeczne przerodzić w tragedię, której ofiarami są zawsze zwykli ludzie.“
— Marek Żukow-Karczewski polski historyk, publicysta i działacz społeczny 1961
Źródło: Strzały w Krakowie, „Gazeta Krakowska” nr 257, 5 listopada 1993, s. 4.
