Cytaty na temat wartownik (6 cytatów)

„Nasz problem polega zupełnie na czym innym – generał zniżył głos – Otóż ostatnio, na dniach wartownicy pilnujący szklanej trumny wodza [Lenina] zauważyli, że ten zaczął się poruszać.
– To da się bardzo łatwo wyjaśnić.
– No to mówcie egzorcysto
– Powtarzacie od siedemdziesięciu lat, że Lenin jest wiecznie żywy i w końcu on sam w to uwierzył.”

Andrzej Pilipiuk (1974) polski pisarz

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Weźmisz czarno kure…
Źródło: Lenin

O problemach

„Stalina zabili. Kiedy upadł po wylewie, Beria przysłał nowych wartowników, i oni workami z piaskiem bili go po głowie, by wzmóc wylew krwi do mózgu.”

Aleksandr Poskriobyszew (1891–1965) sekretarz Stalina

wypowiedziane podczas pobytu w sanatorium na rok przed własną śmiercią
Źródło: Jurij Boriew, Prywatne życie Józefa Stalina, Oficyna Literatów "Rój", Warszawa 1989, tłum. i oprac. Darima i Dionizy Sidorscy, ISBN 83-85049-13-4, s. 175.

O życiu , O śmierci

„Miłość łez nie liczy i nie zna wartownika.”

Antoni Regulski

O miłości

„Wyspą każdego człowieka, Jean Louise, jego wartownikiem, jest sumienie.”

Harper Lee (1926–2016) amerykańska pisarka

Postać: wujek Jack
Idź, postaw wartownika

„Usłyszałem w pałacu ruch – szybkie, choć jeszcze nie paniczne kroki, okrzyki zdumienia, lecz nie przerażenia. Gwałtownie otworzyły się okiennice, rozsunęły się drzwi. Na zewnątrz wypadło kilku wartowników; tuż za nimi biegli Shoichi i Masahiro, nadal w nocnych strojach, ale z obnażonymi mieczami. Na mój widok zatrzymali się jak wryci. Szedłem ku nim w oparach mgły z Jato w dłoni; za moimi plecami wyłaniały się z szarówki pierwsze żagle. Nad wodą znów zaśpiewały konchy, a góry wokół zatoki odbiły echem ich granie.”

Gillian Rubinstein (1942)

Źródło: W blasku księżyca

O wodzie

„Śpiewne i zbolałe głosy dzieci na opustoszałych polskich drogach, wołające o kawałek chleba (…) Ileż to razy powracały w mojej duszy, jak echo dalekiego płaczu i nie dający spokoju wyrzut sumienia! Maluchy te, to była sama skóra i kości, wychudzone i wyciągnięte rączki, nóżki jak patyczki, trzęsące się z zimna w zbyt szerokich spodenkach… Nagle zbiegały się zewsząd, kiedy pojawiały się pociągi z włoskimi żołnierzami (…) walczyły o kawałki chleba rzucane im z okien pociągu… i na własne oczy widziałem, jak niemiecki wartownik wystrzelił serię z karabinu w sam środek tej hałaśliwej, obdartej gromadki!”

Carlo Gnocchi (1902–1956)

Chrystus wśród Strzelców Alpejskich
Źródło: s. 122.

O dzieciach , O duszy