Cytaty na temat rozbudowa (6 cytatów)

„Sprawiedliwość, rozum i poczucie ludzkiej godności domagają się usilnie zaprzestania współzawodnictwa w rozbudowie potencjału wojennego, równoczesnej redukcji uzbrojenia poszczególnych państw, zakazu używania broni atomowej i wreszcie dokonania przez wszystkich odpowiedniego rozbrojenia na podstawie układów, z zachowaniem skutecznych gwarancji wzajemnych.”

Jan XXIII (1881–1963) papież

Źródło: encyklika Pacem in terris.

O sprawiedliwości , O zachowaniu

„Zjazd odbywał się z dużą pompą pod przewodnictwem – komisarycznego zresztą – prezydenta Warszawy, późniejszego sławnego obrońcy stolicy, Stefana Starzyńskiego. Gdy przewodniczący komisji, wiceprzewodniczący Warszawy, udzielił mi głos wymawiając moje nazwisko, powstał nieprawdopodobny wrzask obecnych na sali endeków i sanatorów. Zaskoczona stałam przez chwilę milcząc, a potem bardzo głośno krzyknęłam:
– Zdaje się, że panowie przestraszyli się samego mojego nazwiska! Ku mojemu zdziwieniu, zapadła całkowita cisza (teraz oni zostali zaskoczeni), korzystając więc z niej zgłosiłam i uzasadniłam wniosek w sprawie rozbudowy baraków dla bezdomnych.”

Lidia Ciołkosz (1902–2002) polska działaczka socjalistyczna, publicystka

o Zjeździe Miast Polskich w 1935 r., w którym autorka uczestniczyła jako przedstawicielka Tarnowa.
Źródło: Spojrzenie wstecz. Rozmowy przeprowadził Andrzej Friszke, Paryż 1995.

O ciszy

„Z sejmu na kraj wylewała się fala błota i zgnilizny moralnej. Posłowie, wybór swój traktując nie jako obowiązek rzetelnej i ofiarnej pracy dla państwa, lecz jako odskocznię do rozbudowy własnego stronnictwa lub co gorsza, do robienia majątku i kariery osobistej, tworzyli klikę prawdziwą, która niby olbrzymi, potworny pająk obejmowała siecią swoją cały kraj. Urzędy pełne były zawsze „natrętów z sejmu”, przychodzących z kategorycznymi żądaniami załatwienia ich spraw osobistych lub też z postulatami, radami, wskazówkami, idącymi po linii dążeń i interesów partyjnych; terroryzowani urzędnicy nie wiedzieli często, kogo słuchać, ministra czy też pana wykazującego się legitymacją poselską. Starano się jednocześnie utrzymać bliskie i serdeczne stosunki z wyborcami; w rezultacie wzrastała fala korupcji, tłumy aferzystów i spekulantów opanowały aparat rządowy i jego instytucje. Wyrastały raz po raz afery i nadużycia…”

Władysław Pobóg-Malinowski (1899–1962)

Źródło: Daria i Tomasz Nałęcz, Józef Piłsudski…, op. cit., s. 245.

„Najbardziej wymiernym zjawiskiem społecznym występującym w państwie wyznaniowym jest materialne uprzywilejowanie kleru w porównaniu z innymi grupami społecznymi oraz instytucji wyznaniowej w porównaniu z innymi instytucjami działającymi w państwie. Indywidualne obciążenia finansowe (podatkowe i inne) kleru wobec państwa są znikome, a liczne rodzaje działalności instytucji wyznaniowej służące jej przetrwaniu i umocnieniu, w tym autoreklama oraz szkolenie kadr i rozbudowa infrastruktury, są finansowane lub współfinansowane przez państwo. Odbywa się to zarówno w formie stałych i okazjonalnych nakładów pieniężnych, jak i przez obdarowywanie tej instytucji częścią państwowego majątku trwałego, głównie ziemi i budynków. Powstające w ten sposób niedobory w źródłach utrzymania państwa wyrównywane są kosztem reszty jego obywateli.”

Barbara Stanosz (1935–2014) uczona polska, filozof, logik

Źródło: Państwo wyznaniowe, „Bez Dogmatu” http://www.iwkip.org/bezdogmatu/68/, nr 68, wiosna 2006

O wiośnie

„Po wojnie, gdy te przedmieścia Warszawy objęto planem intensywnej rozbudowy, a na Bródnie, Targówku czy Ochocie lub Czerniakowie zaczęły wyrastać całe kolonie „drapaczy chmur” zasiedlanych przez klasę robotniczą czy inteligencję pracującą, ludzie tego marginesu społecznego często nie przyjmując nowoczesnych mieszkań ofiarowanych im w zamian za burzone rudery, wycofali się aż na krańce stolicy. Przede wszystkim na linię kolejki mareckiej, osiedla od Ząbek po Wołomin, czy też miejscowości wokół kolei otwockiej.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Tajemnica starego kościółka

O wojnie , O ludziach , O inteligencji

„Rozbudowa i prawidłowe funkcjonowanie instytucji powołanych do kontroli legalności aktów administracyjnych chroni jednostki przed samowolą biurokracji. Ale nawet te gwarancje praworządności nie mogą stanowić antidotum na monopol inicjatywy oficjalnej. Przezwyciężanie biurokracji, aby było skuteczne, wymaga funkcjonowania autonomicznych ciał pośredniczących - także w ustroju socjalistycznym.”

Stanisław Ehrlich (1907–1997) polski prawnik

Źródło: Oblicza pluralizmów, Warszawa 1985, s. 389