Cytaty na temat pragmatyzm (11 cytatów)

„Pragmatyzm kładzie nacisk na irracjonalność poglądów, a psychoanaliza – na irracjonalność postępowania.”

Bertrand Russell (1872–1970) angielski logik, matematyk, filozof, myśliciel, działacz społeczny i eseista, noblista w dziedzinie literat…

„Pragmatyzm to filozofia działania, a działanie – na najbardziej podstawowym poziomie – nie może się przecież obejść bez ciała.”

Richard Shusterman (1949)

Źródło: Anna Wójcik, Cielesność doświadczenia http://www.dwutygodnik.com/artykul/3394/, Dwutygodnik.com nr 80/2012.

„Pragmatyzm uchronił nas przed kryzysem.”

Ladislau Dowbor (1941)

Źródło: Jacek Żakowski, Z Ladislau Dowborem, doradcą byłego prezydenta Brazylii Jak zarybisz, tak złowisz, polityka.pl, 1 września 2011 http://www.polityka.pl/swiat/rozmowy/1518772,2,z-ladislau-dowborem-doradca-bylego-prezydenta-brazyli.read

„Dziś dużym zagrożeniem dla polszczyzny jest skłonność do nieużywania charakterystycznych polskich liter. Im częściej będziemy pisać na przykład esemesy bez znaków diakrytycznych, tym większe prawdopodobieństwo, że ąści szybko z naszego języka znikną. Tego bym niezwykle żałował, to byłoby naprawdę duże zubożenie. Mam wrażenie, że rezygnujemy z tego wszystkiego w imię pragmatyzmu, choć przy okazji wiele tracimy – język daje nam coraz mniej radości, coraz mniej satysfakcji.”

Jerzy Bralczyk (1947) polski językoznawca

Źródło: Prof. Bralczyk: znaki diakrytyczne są nam potrzebne do szczęścia, kultura.onet.pl, 18 lutego 2013 http://kultura.onet.pl/ksiazki/rozmowy/prof-bralczyk-znaki-diakrytyczne-sa-nam-potrzebne-,1,5423574,artykul.html

O wrażeniach

„Dzisiaj masowo odchodzimy od buntowania się przeciwko zastanemu porządkowi świata, przeciwko przyjętemu przez większość modelowi życia. Dużo modniejsze są pragmatyzm i konformizm. Szanujemy już chyba tylko pieniądze.”

Petr Zelenka (1967) reżyser i scenarzysta czeski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691

O pieniądzach

„Zieloni w Europie przeszli bardzo długą drogę i z pewnością dojrzeli do pragmatyzmu. A wychodzili przecież od pozycji totalnie antysystemowych. Przypomnę tylko, że niemieckim Zielonym całe dziesięć lat zajęło zastanawianie się, czy w ogóle chcą walczyć o władzę i uczestniczyć w wyborach.”

Agnieszka Grzybek (1970) polonistka i feministka polska

Źródło: rozmowa Cezarego Michalskiego, Grzybek: Europejskie elity doszły do ściany, krytykapolityczna.pl, 2 maja 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/ue/20130502/grzybek-europejskie-elity-doszly-do-sciany

„Siegfried Lenz w „Muzeum ziemi ojczystej” określa naszą inność jako „szczególną zdolność Polaków do słyszenia niebiańskiej muzyki”, a więc kompletnie niepraktyczną właściwość. A jednak jedna z bohaterek jego powieści powiada: „Ździebko polskiej lekkomyślności wcale by nam nie zaszkodziło,…””

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Tak jak nam nie zaszkodzi nieco więcej pragmatyzmu.
Źródło: Między nami – „Kurier” (Hamburg) Nr 23/1996

„Zaniepokojona bezideowością lewicy, postanowiłam sporządzić w zwięzłej formie zarys 'manifestu człowieka lewicy'. Pragnę podkreślić, że ten, kto jest wrażliwy na biedę i nieszczęścia innych w naturalny sposób może stać się zwolennikiem prądów lewicowych.
Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto wcześniej należał do PZPR, a dziś chce to zatrzeć i wtóruje prawicy w krytyce minionego systemu. Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto kiedyś cenił wartość socjalizmu, a dziś mówi o tym pogardliwie chcąc czerpać profity w nowej rzeczywistości.
Lewicowość wiąże się nierozdzielnie z traktowaniem każdego człowieka jako celu samego w sobie, a nigdy jako środka do nawet najbardziej szczytnych celów. Ta zasada płynąca z filozofii Kanta stanowi podstawę socjalizmu.
Człowiek lewicy, ceniąc narodową tradycję i kulturę, czuje się przede wszystkim częścią ludzkości. Stanowi to zaporę dla kierowania się egoizmem rodzinnym w polityce.
Twierdzę, że obowiązkiem człowieka lewicy – w obliczu wynalezienia broni masowej zagłady – jest dążenie do trwałego pokoju, a nawet szerzej – urzeczywistnianie idei pacyfistycznych.
Człowiek lewicy powinien być rzecznikiem rozdzielenia religii i prawa, religii i polityki, jak również religii i nauki. Może wyznawać określoną religię, może być bezwyznaniowym, czy agnostykiem, bądź ateistą, ale zarazem zwolennikiem państwa neutralnego światopoglądowo.
Ideowość – nie zaś karierowiczostwo i pragmatyzm – ma znamionować człowieka lewicy. Troska o nią winna prowadzić do starań, by telewizja i radio publiczne wreszcie zaczęły nadawać programy o treściach lewicowych. Inaczej nie powstanie społeczeństwo obywatelskie, a więc wieloświatopoglądowe.
Człowiek lewicy nie powinien uznawać własności prywatnej za świętą i nienaruszalną. Powinien cenić także własność państwową i spółdzielczą.
Przedstawiciel lewicy powinien być człowiekiem czynu. Bieda, nędza, głód, bezrobocie, bezprawie – wymagają przezwyciężenia. Sprawiedliwość należy urzeczywistniać poprzez rozwiązania systemowe. Filantropia może jedynie doraźnie rozwiązać czyjś problem i z reguły uwłacza tym, do których jest skierowana.
Człowiek lewicy powinien pozwalać innym na głoszenie poglądów, które sam uznaje za błędne i nieprawidłowe. Ma być życzliwy dla prawd innych niż własne. Konsekwentnie ma wygłaszać niezgodę na nietolerancję.
Człowiek lewicy ma czynić wysiłki, by zmieniać świadomość społeczeństwa. Istotne znaczenie ma wyzbywanie się uprzedzeń i stereotypów.
Człowiek lewicy ma działać na rzecz eliminowania dyskryminacji i braku akceptacji rozmaitych grup społecznych.
Człowiek lewicy powinien czuć się częścią świata przyrody, a więc odznaczać się braterskim stosunkiem do innych istot żywych.
Wierność wobec wyznawanych wartości powinna znamionować człowieka lewicy.”

Maria Szyszkowska (1937) polska działaczka polityczna, filozof

Źródło: '„Manifest człowieka lewicy”', w: „Lewicowość w XXI wieku”, tChu, W-wa 2004.

O głodzie , O pokoju , O religii , O sprawiedliwości

„Jestem człowiekiem zasad, moją pierwszą zasadą jest pragmatyzm.”

Juan Perón (1895–1974) polityk argentyński, wojskowy

Źródło: polityka.pl http://archiwum.polityka.pl/art/gospodarka-magiczna,372466.html

„Jeszcze bardziej destrukcyjnie podziałała na kołymskich dziennikarzy JEGO śmierć.(…) Mimo całego swojego pragmatyzmu ci ludzie nie umieli pogodzić się z wulgarną myślą, że Geniusz, Ojciec, Twórca, Inspirator, Organizator, Koryfeusz, itd., itd., uzależniony jest od tych samych prostackich procesów biologicznych, co pierwszy lepszy więzień albo zesłaniec. Niepojęta była samowola śmierci, która się wdarła naraz do potężnego systemu, tak przecież rozumnego i planowego. A ponadto nawykli już do tego, że ludzie ze szczytów drabiny mogą umierać wyłącznie na osobiste polecenie towarzysza Stalina. Aż tu nagle… Było w tym coś ze skandalu, coś nieprzyzwoitego…
Powolne akordy Jana Sebastiana Bacha [przez radio nadawano niemal wyłącznie muzykę] miały za zadanie podtrzymanie chwiejącego się majestatu.”

Jewgienija Ginzburg (1904–1977)

o śmierci Stalina.
Stroma ściana (2010)
Źródło: s. 562.

O śmierci , O ludziach , O myślach , O uzależnieniu

„Izraelska opinia publiczna wykazuje zdecydowanie więcej pragmatyzmu niż nasze władze, co nie do końca znajduje odzwierciedlenie w działaniach rządu.”

Jeff Halper (1946)

Źródło: Tomasz Kostrzewa, Społeczeństwo Izraela jest przeciwne interwencji militarnej w Iranie – wywiad z Jeffem Halperem. http://solidarniziranem.pl/pl/publicystyka/item/86-%E2%80%93-spo%C5%82ecze%C5%84stwo-izraela-jest-przeciwne-interwencji-militarnej-w-iranie-%E2%80%93-wywiad-z-jeffem-halperem, solidarniziranem.pl, 27 sierpnia 2012.