Cytaty na temat iluminacja (6 cytatów)

„Wizja „nocy tej”, niosącej z sobą wielką iluminację, rozjaśniająca tajemnice Boga i Bytu, towarzyszący jej zachwyt i olśnienie, odczucie niezwykłości – to dawało okazję i bodziec do stworzenia muzyki wyjątkowej sile emocjonalnej, dochodzącej do stanów ekstazy, zarazem muzyki nowej, dziwnej, niepowszedniej, fantastycznej, dalekiej od starych konwencji, a nawet – w swej tajemniczej głębi i nastroju – wyjątkowej i niepowtarzalnej.”

Tadeusz A. Zieliński (1931–2012)

o III Symfonii „Pieśń o nocy”, op. 27, Karola Szymanowskiego.
Źródło: Janusz Fedirko, Orientalne fascynacje Karola Szymanowskiego, „Alma Mater”, nr 98, grudzień 2007, s. 51.

O Bogu , O tajemnicy , O sile

„Nie ukrywam, że w sferze frazeologii i obrazowania świata polityki jestem chłonnym uczniem Jarosława Kaczyńskiego. Trafiłem na niego jako student na strajku majowym w 1988 w Stoczni Gdańskiej, kiedy podczas jego wielogodzinnych pogadanek politycznych w stołówce doznałem iluminacji politycznej. Wtedy ułożył mi się pewien obraz świata, a że zgadza się on z rzeczywistością, to pozostałem mu wierny.”

Jacek Kurski (1966) polski dziennikarz i polityk

Źródło: „Dziennik”, 18 listopada 2006

O rzeczywostości , Obraz

„Jak zachowają się władze polskie wobec nacisków społeczności żydowskiej? Czy będą bronić zasadności umieszczenia na pomniku proponowanej inskrypcji, czy też ugną się przed perspektywą ewentualnego bojkotu? Co zwycięży? Wymowa faktów historycznych czy teorie Jana Tomasza Grossa, który w rozmowach z dziennikarzami opowiada o „diabłach zstępujących na ziemię” oraz twierdzi, iż do swojej wersji wydarzeń doszedł nie metodą naukowej dedukcji, tylko „iluminacji”? Czy władze polskie podzielą stanowisko Piotra Pacewicza z „Wyborczej”, którego nie interesuje, jaką rolę w całej j tragedii odegrali Niemcy, bo i tak winni są Polacy? Co ostatecznie będzie konstytuowało naszą wiedzę na temat tych tragicznych wydarzeń: prawda historyczna czy sprzeczne z nią postulaty przedstawicieli społeczności żydowskiej i niepoważne opinie publicystów?”

Piotr Gontarczyk (1970) polski historyk

o sprawie Jedwabnego.

O życiu , O prawdzie , O zachowaniu

„Chrześcijaństwo i islam są proroczymi, a nie mistycznymi religiami (przynajmniej pojawiające się w nich mistyczne zjawiska nie mają zasadniczej wagi, nie konstytuują religii). W religiach profetycznych dominuje słuchanie, w mistycznych zaś widzenie, wizja, intuicja, iluminacja. Mistyk widzi coś tajemniczego, co w rzeczy samej może zobaczyć każdy. Natomiast prorok słyszy coś, czego inni nie mogą usłyszeć. Słyszy Słowo Boże, głos Boga albo anioła; pozostali mają słuchać, dawać posłuch, a więc przyjmować z wiarą i posłuszeństwem to, co usłyszał wysłannik Boga. Wszystkie te ogólne uwagi o religiach profetycznych dotyczą zarówno Jezusa, jak i Mahometa.”

Hubertus Mynarek (1929)

Zakaz myślenia. Fundamentalizm w chrześcijaństwie i islamie
Źródło: s. 34

O Bogu , O wierze , O religii , O aniołach

„Sztuka może być zarówno sposobem poszukiwania iluminacji, jak i oddziaływania społecznego. Sztuka świetnie przygotowuje do publicznej aktywności, bo trzeba w niej publicznie bronić bardzo dziwnych obiektów i bardzo dziwnych działań. Sztuka jest aktywną formą języka. Społeczeństwo to aktywny wagonik pełen ludzi i ich wzajemnych relacji. Artysta jest tym, który próbuje uchylić okno, często tracąc przy tym paluchy czy zęby.”

Jacek Adamas (1955)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_adamas_jacek

O ludziach , O sztuce , O poszukiwaniu , O relacjach

„Żadnych iluminacji, jedynie mętny
opis i lęk na każdej ze stron (nie bójmy się tego słowa
i tak mówimy o nim za jego plecami). Na przednówku lata,
kiedy okoliczne glinianki znów stają się wilgotnym grobem
dla stosunkowo niewielu jeszcze chłopców, stosunkowo niewielu
dziewcząt, kiedy nikt się nie pali do zmian, nikt nie rozlicza
z pogubionych aureoli, a przecież coraz częściej łamie w krzyżu
i piecze. U progu kolejnej fali upałów śmiertelność ciała domaga się
odrobiny uwagi, na przykład: jego dłonie, niemal identyczne
jak dłonie jego ojca, złośliwe znamię na sutki prawej piersi
zostawia czerwoną plamkę na t-shirt’cie, płuca jak różowe urny
i blizny, blizny, blizny, których nie chce przybywać, które bledną.
Ważne żeby materia lgnęła do materii, ponieważ dni są policzone,
a on nie jest święty”

Marcin Zegadło (1977) poeta polski

w końcu mówimy o nim za jego plecami
Źródło: Drugi wiersz drogi, Dwutygodnik.com nr 94/2012 http://www.dwutygodnik.com/artykul/4042/.

O piekle